ارسی تکیه میرفندرسکی

تکیه میرفندرسکی

مولانا ابوالقاسم بن ابوطالب میرحسینی فِندِرسکی مشهور به میرفندرسکی

تكيه حکیم میر فندرسکی در شمال غربی گورستان تخت فولاد از تكايای ممتاز و منحصر به فرد این قبرستان می باشد .

اصل وجود تكيه از اوایل صفویه و شاید به قرون هشتم و نهم مقارن با تكيه بابا رکن الدین برسد كه اساس اوليه آن به صورت مقبره و خانقاه درویشان بوده است و شاردن هم به آن اشاره دارد .

شهرت این تكيه به واسطه وجود مزار عارف و فیلسوف برجسته زمان شاه عباس اول یعنی « حکیم میر ابوالقاسم فندرسكي » متوفی 1050 هـ .ق می باشد .

مجموعه این تكيه شامل يك صحن مستطیلی چهار ایوانه با محور شرقی ، غربی و حجره هایی در اطراف و سردری زیبا در قسمت  جنوبی با قطار بندی های زیبايی كه به رنگ اخرايی قلم گيری شده است .

سبك معماری تكيه صفوی می باشد شامل طاق و چشمه و فضاهای محصور کننده .

سنگ قبر میر فندرسکی به صورت سكويی بزرگ و مرمرین در سطح باز در قسمت غربی وسط تکیه قرار دارد و بزرگترین سنگ قبر در تخت فولاد است . به ابعاد تقریبی 5/2 در 4 متر با ارتفاع نزدیک به 2/1 متر .

می گویند خود میر وصیت کرده بوده که قبرش در زیر تابش آفتاب و در کنار آب روان باشد . ( نهر آبی از وسط تکیه عبور می کرده که در حال حاضر حوضی در سمت جنوبی قبر یاد آور آن است ).

منبع : http://h-fendereski.blogfa.com/post/31

تکیهٔ میر فِندِرِسکی یا تکیهٔ بختیاری‌ها مربوط به دوره صفوی است و در اصفهان، تخت فولاد واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۶ تیر ۱۳۶۴ با شمارهٔ ثبت ۱۶۷۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

این مکان مقبره میرفندرسکی و برخی از بزرگانِ ایلِ بختیاری است.

 

افراد سرشناس دفن شده
میرفندرسکی؛ حکیم و دانشمندِ دوره صفوی.
سردار اسعد بختیاری؛ ایلخان معروف و روشنفکر هفت‌لنگ بختیاری و از شخصیت‌های اصلی انقلاب مشروطه.
سردار جنگ بختیاری؛ وزیر جنگ دوران قاجار و حاکم اصفهان،
نجفقلی صمصام‌السلطنه؛ از سران ایل بختیاری و دو دوره رئیس‌الوزرای ایران،
داراب افسر بختیاری؛ شاعر معاصر بختیاری،
بی‌بی مریم بختیاری (سردار مریم بختیاری)؛ زن تحصیلکرده و مبارز انقلاب مشروطه و دارنده بالاترین مدال شجاعت کشور آلمان.
عبدالحسین سپنتا؛ کارگردان اولین فیلم ناطق ایرانی،

 

مولانا ابوالقاسم بن ابوطالب میرحسینی فِندِرسکی مشهور به میرفندرسکی (حدود ۱۰۱۹-۹۴۲ه‍. خ/۱۰۵۰–۹۷۰ه‍. ق/۱۶۴۰–۱۵۶۳م)، حکیم و دانشمند دوره صفوی است. نیاکان او از سادات بزرگ استرآباد و از نوادگان موسی کاظم بودند  و جد وی به نام «میرصدرالدین» در روستای جعفرآباد نامتلو از توابع فندرسک استرآباد صاحب زمین بود و پس از تاجگذاری شاه عباس یکم (۹۹۶ ه‍. ق) به دربار او پیوست. پدرش میرزابیک نیز در دستگاه شاه عباس خدمت می‌کرده‌است و مورد احترام بوده‌است.

ابوالقاسم مقدمات علوم را در استرآباد فراگرفت، ولی بعداً برای تحصیل به قزوین وسپس اصفهان رفت و نزد علامه چلبی بیک تبریزی که از شاگردانافضل‌الدین محمد ترکه اصفهانی بود به تحصیل فلسفه و علوم دیگر پرداخت. اما بعداً به خاطر اینکه محیط فکری و علمی آن روزگار با روحیه آزادی‌طلب و تقلیدناپذیر او سازگاری نداشت، مانند استادش چلبی‌بیک تبریزی و بسیاری دیگر از اهل علم و ادب و عرفان و هنر عازم هندوستان – که دارای محیطی آزاد و به دور از تعصب بود – شد.

میرفندرسکی از معاصران میرداماد و شیخ بهایی و آقا حسین خوانساری و ملاصدرا بوده‌است و چندین تن از مدرسان حکمت معروف آن دوره، مانندملاصادق اردستانی، محمدباقر سبزواری، آقاحسین خوانساری، میرزا رفیعای نائینی و شیخ رجبعلی تبریزی از شاگردان او بوده‌اند.

حکایاتی دربارهٔ تیزهوشی، بلندمرتبگی، و بی پروایی او در پاسخ گفتن به خرده‌گیریهای حاکمان و شاهان نقل کرده‌اند، که نشاندهنده دقت نظر، نیروی ذهن، شجاعت اخلاقی، وارستگی و آزادمنشی اوست.

مقبره او در تخت فولاد، (تکیه میر فندرسکی) از آثار تاریخی است.

 

منبع : ویکی پدیا