رنگ‌کاری روی چوب

رنگ‌کاری روی چوب

انواع رنگ٬ انواع رنگ چوب٬ رنگ چوب٬ رنگ کار چوب٬ رنگ کاری٬ رنگ کاری درب چوبی٬ رنگ مخصوص چوب٬ رنگکاری٬ کارگاه رنگ کاری چوب٬ رنگ

رنگ‌کاری روی چوب

رنگ‌های شفاف:

این نوع از رنگ‌ها علاوه بر پوشاندن سطح چوب و حفاظت آن لایة شفافی را بر روی چوب به وجود می‌آورد بدون آنکه در نقش و موج چوب تغییری ایجاد کند. این نوع از رنگ‌ها خود به دسته های زیر تقسیم می‌شوند.

رنگ لاک و الکل:

 

لاک الکل ترکیب ماده ای با الکل است که به رنگ چوب تبدیل میشود . این ماده  که از حشره ای به نام کوکوس لاکا به دست می‌آید که این حشره بعد از مکیدن شیرة درختان محلی (انجیر) مایع قهوه ای تیره ای را از خود ترشح می‌کند که این مایع قهوه ای پس از تصفیه شدن در بازار به عنوان لاک به فروش می‌رسد. بهترین نوع لاک به رنگ زرد روشن تا زرد متمایل به نارنجی (زرد لیمویی) است که در این صورت آن را سلاک می‌نامند. در عمل لاک و الکل کاری، لاک را در الکل صنعتی حل می‌کنند؛ ولی کلاً هر چه درجه الکل مصرفی بیشتر باشد، لاک بهتر می‌تواند در آن حل شود. لاک به صورت ورقه های کوچک و نازک (پولک)، ترد و شکننده یافت می‌شود و برای ساختن لاک و الکل معمولاً برای یک لیتر الکل حدود 100 گرم لاک به کار برده می‌شود.

رنگ لاک و الکل معمولاً در سه مرحله به کار زده می‌شود:

1. رنگ دست اول (بوم کردن) برای پر کردن خلل و فرج و سوراخ‌های چوب.

2. رنگ دست دوم (پوشش) برای ایجاد کردن قشر رنگ روی سطح کار.

3. رنگ دست سوم (پرداخت) برای صاف کردن و پرداخت کردن روی رنگ ایجاد شده.

برای زدن لاک و الکل بر روی چوب معمولاً از کهنة رنگ کاری استفاده می‌شود. کهنة رنگ کاری عبارت است از تکه پارچه ای که لای آن پنبه و یا پشم گذاشته باشند. (جنس پارچه می‌تواند چلوار لطیف باشد) رنگ لاک و الکل در مقابل اسید، الکل، رطوبت و حرارت مقاوم نیست و چنانچه آب بروی آن بریزد لکه سفیدی بر روی آن باقی می‌ماند. نوعی از لاک نیز وجود داشته که لاک سفید نام دارد و از بی رنگ کردن یا روشن کردن لاک نارنجی (در اثر عملیات شیمیایی به کمک هیپوکلریت سدیم روی لاک نارنجی) به دست می‌آید و برای لاک و الکل کاری چوب‌های روشن مورد استفاده قرار می‌گیرد. از رنگ لاک و الکل برای رنگ کاری انواع قفسه، مبل، میز، صندلی، درهای داخلی، وسایل تزییناتی و موارد نظیر آن استفاده می‌شود.

سیلر:

سیلر، رنگی است متمایل به کرم و شفاف که برای غیر قابل نفوذ کردن سطح مورد نظر یا به اصطلاح برای پر کردن خلل و فرج چوب قبل از رنگ نهایی (کیلر) به کار می‌رود. پس از استعمال سیلر و خشک شدن آن قابلیت جذب رنگ کم می‌شود و باعث استحکام و سختی بیشتر رنگ نهایی می‌شود. ماده حلال این رنگ، تینر فوری است و در هنگام مصرف این رنگ را رقیق می‌کنند. زمان خشک شدن سیلر 10 تا 20 دقیقه است و می‌توان آن را با استفاده از قلم مو، پیستوله و یا فرو بردن اجسام در داخل آن مورد استفاده قرار داد. سیلر نسبت به رطوبت و حرارت زیاد مقاوم نیست. این رنگ در قوطی‌های فلزی 1 و 4 و 20 کیلویی بسته بندی و به بازار عرضه می‌شود. از این رنگ در رنگ آمیزی انواع قفسه، دکوراسیون داخلی، میز، کابینت آشپزخانه، وسایل تزییناتی، درهای داخلی ساختمانی، جعبه های رادیو و تلویزیون و موارد نظیر آن استفاده می‌شود.

کیلر:

رنگی است شفاف که به عنوان رنگ نهایی، و همواره با سیلر مورد مصرف قرار می‌گیرد. این رنگ هنگام مصرف نسبتاً رقیق است و بعد از مصرف حدود 10 الی 20 دقیقه طول می‌کشد تا خشک شود. حلال این رنگ نیز تینر فوری است و مانند سیلر در قوطی‌های 1 و 4 و 20 کیلویی به بازار عرضه می‌شود. کیلر با استفاده از قلم مو، پیستوله یا فرو بردن اجسام در داخل آن به کار می‌رود. کیلر به دو صورت کیلر مات و کیلر براق وجود دارد. مورد مصرف این رنگ، دکوراسیون داخلی، میز، کابینت آشپزخانه، درهای داخلی، وسایل تزییناتی، جعبه های رادیو و تلویزیون و موارد نظیر آن است.

رنگ‌های پلی استر:

لاک‌های پلی استر جزو دسته لاک‌های دوتایی هستند. پلی استر رنگی است شفاف و بی رنگ. این رنگ در اتیلن یا تینر فوری‌های بسیاری قوی حل می‌شود. رنگ‌های پلی استر در مقابل رطوبت، حرارت، الکل‌ها، اسیدها، مواد قلیایی پاک کننده، بنزین، روغن و چربی، مرکب و جوهر تا حدودی مقاوم هستند. معمولاً این رنگ‌ها به وسیله پیستوله مورد استفاده قرار می‌گیرد.

 

پلی استرها خود به دو دسته نیم پلی استر و پلی استر تقسیم می‌شوند:

الف نیم پلی استر: جزو رنگ‌های نیمه هوا خشک هستند و از سه جزء ماده اصلی رنگ رزین، روغن‌های کوتاه، اوره فرمالدئید حلال (اتیلن و… ) و سخت کننده (پاراتولوئن سولفونیک اسید…) تشکیل یافته است. این رنگ‌ها پس از مصرف احتیاج به پولیش ندارند و به دو صورت مات و براق در بازار عرضه می‌شوند.

ب پلی استر: این رنگ‌ها از یک جزء ماده اصلی رنگ و یک جزء هاردنر (سخت کننده) تشکیل شده‌اند و مادة حل کننده و رقیق کننده ای ندارند و به علت اینکه در اثر رقیق نشدن تبخیر نمی‌شوند لذا ضخامت لاک به همان ضخامت اصلی روی کار باقی می‌ماند. این دسته از لاک‌ها فوق‌العاده شفاف هستند و در نتیجه زیبایی طبیعی چوب را به طور کامل منعکس می‌کنند. این لاک‌ها به سرعت سخت و سفت می‌شوند (پس از 20 تا 30 دقیقه)؛ از این رو کار با آن باید با دقت زیاد انجام گیرد. در مورد چوب‌هایی که دارای صمغ و شیرابه و مواد استخراجی هستند نمی‌توان لاک‌های پلی استر را به خوبی به کار برد، زیرا این چوب‌ها به سادگی خشک نمی‌شوند و به خوبی لاک را نمی‌پذیرند. این لاک‌ها پس از مصرف به هیچ وسیله ای پاک نمی‌شوند، مگر اینکه سطح کار را با لیسه تراشید و سنباده کرد. لاک‌های پاشیده شده بر روی سطح کار بهتر است در درجه حرارتی معادل 20˚C تا 22˚C خشک شوند. رنگ‌های پلی استر جزء رنگ‌های غیر هوا خشک هستند و بعد از خشک شدن بعضی از آن‌ها سطوحی براق را به وجود می‌آورند و دیگر احتیاجی به پولیش ندارند و بعضی دیگر که مخصوص سطوح صاف هستند، باید سنباده و پولیش شوند.

نوعی پلی استر نیز وجود دارد که پلی استر سه مواده نام دارد. این رنگ‌ها از ماده اصلی رنگ، سخت کننده و کبالت تشکیل یافته که بیشتر در کارهای معرق و جاهایی که حجم زیاد رنگ روی هم انباشته می‌شود از آن استفاده می‌شود. در بعضی از مواقع قطعه ای که فرم دار مانند یک مجسمة کوچک چوبی را در حجمی از این رنگ پوشش و اطراف آن را تراش می‌دهند که برای تزئینات و یا به عنوان دستگیره های کمد استفاده می‌شود. این رنگ همان مادة اصلی فایبرگلاس نیز است که همراه با پشم شیشه جداره‌هایی را با آن به وجود می‌آورند.

پلی استرها و نیم پلی استرها را می‌توان به صورت قوطی‌های 1 و 4 کیلویی و حلب‌های 20 کیلویی در بازار تهیه کرد. از این رنگ‌ها برای پوشش انواع مبلمان، دکوراسیون داخلی، کابینت آشپزخانه، لوازم تزییناتی درهای داخلی و خارجی ساختمان، جعبه های رادیو و تلویزیون و قفسه‌ها و نظایر آن استفاده می‌شود.

روغن جلا:

رنگی است قهوه‌ای روشن تا متمایل به قرمز که به عنوان رنگ نهایی مورد مصرف قرار می‌گیرد. این رنگ به تنهایی یا همراه با سیلر و کیلر یا لاک و الکل به عنوان براق کننده (پوشش رویی) می‌تواند مورد مصرف قرار گیرد. این رنگ پس از مصرف حدود 30 دقیقه طول می‌کشد تا خشک شود. روغن جلا در مقابل آب و حرارت زیاد و رطوبت مقاوم نیست. این رنگ را می‌توان با استفاده از قلم مو، پیستوله و یا فرو بردن اجسام در داخل آن مورد استفاده قرار داد. در داخل روغن جلا ممکن است مواد خشک کننده به کار رفته و یا به کار نرفته باشد، که در صورت به کار رفتن مواد خشک کننده، روغن جلا زودتر خشک می‌شود. از روغن جلا به صورت مخلوط با رنگ روغنی هم می‌توان استفاده کرد که باعث براقیت این رنگ می‌شود. روغن جلا معمولاً به صورت مایع در قوطی‌های فلزی یا پلاستیکی به بازار عرضه می‌شود. حلال این رنگ نیز تینر روغنی و یا فوری است و پس از مصرف لایه‌ای شفاف را بر روی سطح کار به وجود می‌آورد. موارد مصرف آن، قسمت‌های داخلی ساختمان مانند دکوراسیون داخلی، درهای داخلی، لوازم تزییناتی، اسباب بازی، جعبه‌های رادیو و تلویزیون و یا قسمت‌های خارجی ساختمان که در معرض رطوبت و حرارت نیستند، است.

رنگ‌های نیتروسلولزی:

ماده اصلی این رنگ سلولز (ماده اصلی تشکیل دهنده چوب) است که در اثر ترکیب با اسید نیتریک به صورت نیتروسلولز در می‌آید.

نیتروسلولز حاصله بر حسب مرغوبیت آن به دو دسته تقسیم می‌شود:

1ـ دسته A که در الکل حل می‌شود.          2ـ دسته B که در اتر قابل حل است.

دسته ای که در الکل (اتیل الکل و بوتیل الکل) قابل حل است برای مخلوط با لاک و الکل مصرف می‌شود که در این صورت رنگ به دست آمده از لاک و الکل خالص، بهتر است در مقابل رطوبت و کار کردن چوب (همکشیدگی و واکشیدگی) استقامت بیشتری دارد. رنگ‌های نیتروسلولزی به رنگ روشن است و در مقابل خراشیدگی، حرارت، رطوبت و عوامل بیولوژیکی مقاوم است، ولی در عوض این ماده یک ماده قابل اشتعال است. رنگ‌های نیتروسلولزی را می‌توان به هر میزانی با تینر رقیق کرد و با استفاده از قلم مو، پیستوله و یا به صورت فرو بردن اجسام در داخل آن مورد استفاده قرار داد. برخلاف لاک و الکل، رنگ‌های نیتروسلولزی در عمق چوب نفوذ نمی‌کند و فقط به صورت یک ورقه محکم روی سطح چوب را می‌پوشاند. یکی از محاسن این لاک‌ها قابلیت ارتجاعی یا الاستیک بودن آن‌هاست که این امر سبب می‌شود در صورتی که چوب‌ها همکشیدگی و واکشیدگی پیدا کردند، لاک تَرَک بر ندارد. درجة حرارت محیط برای خشک شدن رنگ‌های نیتروسلولزی حدود 20˚C است. لاک‌های نیتروسلولزی را باید 2 تا 3 بار بر روی کار پاشید (به وسیله پیستوله) و 4 و 6 ساعت فرصت دارد تا لاک کاملاً خشک بشود. از این رنگ‌ها در مصرف رنگ کاری، مبل‌ها، دکوراسیون، قفسه‌ها، درهای داخلی، دیواره های چوبی، قسمت‌های داخلی وسایط نقلیه و موارد نظیر آن استفاده می‌شود.

لاک‌های دوتایی (D.D) :

لاک‌های دوتایی از یک قسمت لاک به نام Desmophen و یک قسمت ماده سفت کننده به نام Desmodur تشکیل شده‌اند. در اثر ترکیب این دو قسمت لاک محکم و غیر قابل حلی به دست می‌آید که بسیار الاستیک، سخت و مقاوم است و سطح بسیار براقی نیز دارند. لاک‌های فوق باید در ظرف یک بار مصرف شوند؛ زیرا بعد از سفت شدن دیگر قابل استفاده نیستند. مقدار مخلوط این دو قسمت طبق دستور کارخانه سازنده است.

لاک‌های پلی اوره‌تان:

این لاک هم یکی از لاک‌های مقاوم و سخت است که جزء لاک‌های دوتایی به شمار می‌آید. این دسته از لاک‌ها در مدت 2 ساعت در مجاورت هوا خشک می‌شود و بعد از چند روز به حداکثر سختی خود می‌رسد. این لاک‌ها در مقابل آب، خراشیدگی و حرارت مقاوم هستند و می‌توان این لاک‌ها را در مکان‌هایی که مقاومت و استحکام زیاد مورد نظر باشد به کار برد. این لاک‌ها معمولاً به صورت محلول در دو قوطی به بازار عرضه می‌شوند، که در هنگام استفاده با هم مخلوط می‌شوند. از این لاک برای مصرف و رنگ آمیزی پارکت (فرش چوبی) و مبلمان استفاده می‌شود و معمولاً به وسیله قلم مو، اسپری یا پیستوله به مصرف می‌رسد.

لاک‌های رزین مصنوعی: این لاک‌ها ترکیبی از رزین های مصنوعی و ماده سخت کننده می‌باشند که قبل از استفاده با هم مخلوط می‌کنند. این لاک‌ها پس از سخت شدن بسیار محکم می‌شوند و در مقابل آب، رطوبت، حرارت، الکل و خراشیدگی مقاومت خوبی دارند. محلول فوق حتی در ظرف‌های سربسته از 12 تا 24 ساعت نیز سخت می‌شود و دیگر قابل استفاده نیست.

لاک‌های فنل فرمالدئید:

نوعی از لاک‌های رزین مصنوعی است که مخلوطی از ماده سخت کننده و فنل فرمالدئید است. این لاک نیز (به کمک کاتالیزور) در مجاورت گرما سخت و محکم می‌شود. این لاک در برابر آتش سیگار، الکل، تغییرات آب و هوایی، رطوبت، نور خورشید و غیره مقاوم است و در مبلمان کافه‌ها، رستوران‌ها، قطارهای راه آهن، سالن‌های ورزشی، کشتی‌ها و غیره به کار می‌رود. این لاک را می‌توان به کمک حلال‌های شیمیایی حل کرد و به روش پاشیدن یا ریختن روی سطح کار استفاده کرد.

جلاهای مومی (جلای واکسی):

چوب‌هایی که دارای خلل و فرج بزرگ و خشنی هستند (بلوط و ملچ و…) می‌توان به وسیلة واکس زدن روی آن‌ها رنگ مات نرمی ایجاد کرد. برای تهیه ماده واکس می‌توان از موم طبیعی عسل، موم کارنوبا و کرسین استفاده کرد. برای این منظور موم‌ها را رنده می‌کنند و پس از خرد کردن آن را در بنزن و یا تربانتین حل می‌کنند. بهتر است این کار با محلول داغ انجام گیرد.

از مخلوط کردن 100 گرم موم عسل در یک لیتر تربانتین می‌توان محلول لازم را به دست آورد. این محلول به وسیلة قلم مویی که موی آن بسیار کوتاه باشد و یا با قلم مویی که موهای آن با نخ بسته شده باشد روی کار زده می‌شود. موم‌ها کلاً برای کارهایی که در معرض رطوبت و حرارت زیاد قرار می‌گیرند، مناسب نیستند. برای اینکه حساسیت سطح واکس زده را در مقابل آب کمی کاهش داد می‌توان پس از موم زدن روی سطح موم خورده لاک و الکل زد. باید توجه داشت که هم محلول موم و تربانتین و هم محلول لاک و الکل باید کاملاً رقیق شوند و مورد مصرف قرار گیرند.

موم‌ها به صورت‌های مختلفی وجود دارند که ممکن است خمیری، مایع و یا اسپری باشد. واکس یا موم خمیری برای سطوحی که در معرض دستمالی زیاد قرار می‌گیرند مناسب است و معمولاً با استفاده از پارچه به سطح کار مالیده می‌شوند. واکس‌های نیمه خمیری دارای مقدار کمی آب و صابون خنثی نیز هستند که وجود آن‌ها موجب خاصیت تمیز کنندگی بیشتر آن‌ها می‌شود. واکس مایع معمولاً دارای جلایی است که به صورت عامل تمیز کننده نیز عمل می‌کند. جلاهای مومی را می‌توان برای مبلمان، پارکت و پانل‌های چوبی به کار برد.

وارنیش:

وارنیش با داشتن درخشندگی خاص موجب زیبایی سطح چوب می‌شود و همچنین آن را در برابر لکه، آب و هوا و غیره محافظت می‌کند. وارنیش سختی سطح چوب را افزایش می‌دهد و آن را در برابر کار زیاد مقاوم می‌کند. وارنیش عاملی است که از نفوذ آب به داخل چوب و همچنین از حمله عوامل بیولوژیکی (قارچ‌ها) به چوب ممانعت می‌کند. روش خشک کردن وارنیش نوع آن را معین می‌کند. به طور کلی چند نوع وارنیش وجود دارد:

الف وارنیش روغنی: که محتوی روغن‌های خشک کننده مثل روغن الیف یا روغن جلاست که در اثر اکسیداسیون به تدریج سخت می‌شود. وارنیش‌های روغنی را می‌توان متداول‌ترین نوع وارنیش دانست و شامل وارنیش‌های پولیش، وارنیش پارکت و وارنیش‌های مبلمان است.

ب وارنیش الکلی: این وارنیش‌ها از طریق تبخیر جلای خود که معمولاً الکل یا تربانتین است سخت می‌شود. وارنیش‌های ماستیک و دامار از نوع وارنیش‌های الکلی هستند که فوق‌العاده شفاف هستند و به سرعت خشک می‌شوند.

پ وارنیش‌های صمغی مصنوعی: این وارنیش‌ها دارای خواص مشابه با صمغ‌های طبیعی هستند ولی سرعت خشک شدن آن‌ها زیاد است. از صمغ‌های مصنوعی که در ساخت وارنیش به کار می‌روند، می‌توان صمغ‌های استر، صمغ‌های فنولیک و صمغ‌های الکید را نام برد. وارنیش مات را می‌توان جزء وارنیش‌های صمغی نام برد. به طور کلی متداول‌ترین وارنیش‌های مورد مصرف در صنایع چوب عبارتند از:

ت وارنیش سخت: این وارنیش برای قسمت‌های داخلی ساختمان به کار می‌رود و بدون درخشندگی خشک می‌شود. خشک شدن این وارنیش‌ها دوازده ساعت طول می‌کشد. از این وارنیش‌ها می‌توان برای پوشش آخر مبلمان استفاده کرد که در این صورت پوششی نرم و جالب، بدون نیاز به مالش و پولیش به وجود می‌آید.

ث وارنیش پولیش: این وارنیش از صمغ‌های سخت (صمغ کنگو) و کمی روغن (روغن جلا) درست می‌شود که به تدریج خشک می‌شود. این وارنیش شکننده است ولی می‌توان در اثر مالش با سنگ‌های مالشی، پولیش خیلی خوبی را بر روی آن به وجود آورد.

ج وارنیش الوار: این وارنیش گاهی به وارنیش دریایی موسوم است و محتوی مقدار زیادی روغن است که موجب دیر خشک شدن آن می‌شود. وارنیش الوار دارای درخشندگی، سختی و خاصیت ارتجاعی خوبی است و در برابر آب دوام زیادی دارد.

چ وارنیش دامار: یک وارنیش الکلی با شفافیت فوق‌العاده است که به سرعت خشکک ی‌شود ولی از وارنیش‌های دیگر نرم‌تر و کم دوام تر است. وارنیش‌های دیگری مثل وارنیشش ویه میز، وارنیش استخوان، وارنیش پارکت و وارنیش هم رنگی نیز وجود دارند که هر کدام از آن‌ها خواص مخصوص به خود را دارند و برای مقاصد به خصوصی مناسب هستند.

درخشندگی وارنیش به میزان زیادی به نوع صمغ آن بستگی دارد و قابلیت ارتجاعی آن نیز به روغن‌های خشک کننده وابسته است. اکثر وارنیش‌هایی که برای درودگری به کار می‌روند، در اتاق با حرارت 22˚C به بهترین صورت پخش و خشک می‌شوند. برای زدن وارنیش به کار، می‌توان از قلم مو استفاده کرد. وارنیش‌ها معمولاً برای خشک شدن به 24 الی 48 ساعت وقت نیاز دارند. پس از اتمام کار وارنیش آن را با کمک سمباده خیلی نرم یا پشم فولادی ظریف مالش می‌دهند. این عمل ممکن است به وسیله آب و یا به وسیله روغن صورت گیرد. چنانچه با روغن صورت گیرد، درخشندگی کار بیشتر خواهد بود ولی روغن ممکن است که چوب‌های روشن را کمی تیره تر کند.

جلای فرانسوی (پولیش فرانسوی):

جلای فرانسوی سطحی درخشان و شفاف به وجود می‌آورد و برای چوب‌های با بافت متراکم مناسب است؛ زیرا شفافیت فوق‌العادة آن رنگ و درخشندگی طبیعی چوب را به خوبی نمایان می‌کند. امروزه این جلا کاربرد کمتری دارد؛ زیرا برای استفاده و ساخت آن به مهارت و زمان زیادی نیاز دارد. جلای فرانسوی عمدتاً از شلاک، الکل و یک روغن گیاهی ساخته می‌شود. در بعضی از انواع آن موادی مثل تربانتین ونیزی، صمغ بنزوئین و نوعی رنگ نیز به کار می‌رود. پولیش فرانسوی را به کمک یک بالشتک به کار می‌زنند. پارچه داخلی این بالشتک کرباس آغشته به شلاک رقیق است و رویه آن پارچه کتان بدون پرز است. برای خشک شدن هر لایه معمولاً 2 ساعت وقت لازم است.

رنگ‌های غیر شفاف:

رنگ پوششی چوب مثل رنگ سفید

عبارت است از مایع رنگینی که روی سطح چوب را می‌پوشاند که این مایع رنگین پس از خشک شدن به شکل یک قشر سخت و غیر شفاف روی چوب باقی می‌ماند و به کلی نقش چوب را می‌پوشاند و تشخیص چوب را غیر ممکن می‌کند. رنگ‌های غیر شفاف خود به دسته های زیر تقسیم می‌شوند:

رنگ روغنی:

رنگ روغنی ترکیبی است از پودر رنگ، حلال، روغن جلا، اسکاتیف، مواد انعطاف دهنده و غیره است که بسته به نوع پودر رنگ دارای رنگ‌های متفاوتی است. رنگ روغنی به دو دسته رنگ روغنی مات و رنگ روغنی براق تقسیم می‌شود. رنگ روغنی مات شفافیت ندارد و می‌توان با مخلوط کردن ماده مات کننده به رنگ روغنی براق، آن را به دست آورد. برای زدن رنگ روغنی لازم است که سطح چوب را قبل از رنگ زنی، روغن الیف زد و بتونه روغنی کرد. حلال این رنگ‌ها تینر روغنی، نفت و موادی نظیر آن است و معمولاً با استفاده از قلم مو یا پیستوله مورد استفاده قرار می‌گیرند. این رنگ‌ها در قوطی‌های فلزی یا پلاستیکی به صورت‌های ربع کیلویی، نیم کیلویی، 1 کیلویی، 4 و 20 کیلویی به فروش می‌رسد. از این رنگ برای مصارفی که در معرض رطوبت و باران قرار می‌گیرند مانند: کابینت آشپزخانه، وسایل آزمایشگاهی و بیمارستانی، در و پنجره های خارجی ساختمان و کلاً اشیای قابل شستشو، استفاده می‌شود.

انامل:

نوعی جلای غیر شفاف است که بافت چوب را مخفی می‌کند و در عوض رنگ مطلوبی به آن می‌دهد. انامل خیلی سخت و دارای قابلیت ارتجاعی خوبی است. این جلا در برابر تغییرات آب و هوایی، رطوبت، حرارت و غیره مقاوم است. انامل را می‌توان به کمک تینر رقیق برای کارهای داخلی و یا خارجی ساختمان استفاده کرد.

رنگ‌های پلاستیکی:

ماده اصلی این رنگ‌ها مواد شیمیایی پلاستیکی است که در آب قابل حل است. این رنگ‌ها به صورت‌های متفاوتی وجود دارند که به تناسب نوع مصرف می‌توان آن را تهیه کرد. این رنگ‌ها در مقابل رطوبت و حرارت مقاومت ندارند و در قوطی‌های فلزی و پلاستیکی 1 کیلویی، 4 کیلویی، 12 و 20 کیلویی به فروش می‌رسند. از این رنگ‌ها روی سطوح گچی، سیمانی و… استفاده می‌شود.

منبع :

هنرستان ابن سینا