ریشه های روانی لباس خریدن

ریشه های روانی لباس خریدن

بعضی از افراد عادت دارند که مدت ها یک لباس را بپوشند و اهمیت چندانی به ظاهر و لباس های خود نمی دهند و در عوض برخی افراد عادت به خریدن انواع لباس ها در طرح ها و رنگ های مختلف دارند و اصلا دوست ندارند یک لباس را چند بار بپوشند یا حتی در دو مهمانی مختلف از یک لباس استفاده کنند.

معمولا بخشی از این رفتارها، جزو ویژگی های شخصیتی افراد است. یعنی اگر در گذشته این افراد دقت کنیم، می بینیم که آنها در نوع پوشش خود دستکاری می کردند. به عبارت ساده تر گاهی یکی از دخترها یا پسرهای خانواده، از الگوی خانوادگی برای پوشش خود پیروی می کند اما با تغییری در سبک پوشیدن لباس (مانند بستن روسری به شکلی خاص) یا انتخاب رنگ هایی متفاوت به نوعی به ما نشان می دهد که او در آینده هم نسبت به سایر خواهر و برادرهای خود تنوع پوشش متفاوت تری خواهد داشت. با این حساب می توان گفت برخی از افراد براساس تیپ شخصیتی خاصی که دارند، پوشش خود را بر حسب مد و با تنوع بیشتری انتخاب می کنند و برخی دیگر، پیرو سنت ها و استفاده از چند دست لباس محدود برای مناسبت ها و موقعیت های مختلف هستند. از تیپ شخصیتی افراد در انتخاب لباس که بگذریم به چند نکته دیگر درباره تنوع طلبی بعضی ها در خرید و استفاده از لباس های مختلف می رسیم که در ادامه به برخی از آنها اشاره می کنیم:

گاهی اوقات انتخاب لباس های مختلف یا استفاده مداوم از یک لباس به یادگیری افراد برمی گردد. یعنی بعضی ها به تدریج و به مرور زمان به این نتیجه می رسند که باید برای هر مراسم، مهمانی یا موقعیت خاصی که در آن حضور پیدا می کنند، لباس مخصوصی تهیه کنند و گروه دیگری از افراد ترجیح می دهند یک یا چند دست لباس محدود را در تمامی مراسم و موقعیت های مختلف استفاده کنند. هر دو گروه با توجه به گذشت زمان و به دست آوردن تجربه های مختلف، داشتن تنوع یا عدم تنوع در پوشش را یاد گرفته اند. این موضوع هم علاوه بر مساله یادگیری به تیپ شخصیتی و نوع نگرش افراد به زندگی برمی گردد. ناگفته نماند که تنوع طلبی در انتخاب پوشش تا زمانی که معقول و منطقی باشد مشکل چندانی محسوب نمی شود. یعنی مشکلات از زمانی آغاز می شود که فرد بخواهد برای داشتن لباس های جدیدتر و متنوع از دیگران پول قرض بگیرد تا لباس های مورد نظر خود را برای مراسم خاصی بخرد یا با اصرار، پرخاشگری و پافشاری زیاد و به قیمت برهم خوردن آرامش و روابط خانوادگی اش بخواهد حس تنوع طلبی خود را در نوع پوشش اش ارضا کند.

بخشی از تنوع طلبی در خرید و استفاده از لباس های مختلف هم به نوعی «دفاع از خود» است. یعنی گاهی فرد در یک مرحله یا مرتبه اجتماعی، شخصیتی یا فکری قرار می گیرد که احساس می کند باید در یک مهمانی یا مراسم خاص حتما لباس مورد نظرش را داشته باشد و نباید از لباس های قدیمی یا تکراری استفاده کند.

گروهی از افراد هم به دلیل ضعف های روانی، کمبودها یا عقده های سرکوب شده، اقدام به خرید مداوم لباس برای هر مراسمی می کنند. آنها با خریدن و پوشیدن لباس های مختلف و گوناگون سعی می کنند خودی در جمع نشان بدهند و نیازهای روانی سرکوب شده شان را در جای دیگری مثل مهمانی ها با پوشیدن لباس های مختلف برطرف کنند. معمولا این افراد، کسانی هستند که در گذشته قدرت مانور چندانی نداشتند و حالا که قدرت خرید یا حتی قدرت تسلط بر همسرشان را پیدا کرده اند سعی می کنند با پوشش های متفاوت، نیازهای روانی تامین نشده خود در گذشته را برطرف کنند.

گاهی هم خرید بیش از اندازه لباس های مختلف به احساس حقارت و ناتوانایی های فرد در سایر امور زندگی برمی گردد. مثلا ممکن است فردی از ظاهر مناسب، خانواده خوب، تحصیلات کافی یا شغل مناسب برخوردار نباشد و سعی کند خودش را با خریدن و پوشیدن لباس های متنوع و متفاوت برای دیگران مطرح کند و به این ترتیب به نیازهای روانی اش پاسخ دهد.

گروه دیگری از افراد هم برای جلب توجه دیگران و درخشیدن در جمع اقدام به خرید لباس های مختلف و گاهی هم بسیار فاخر می کنند تا با پوشیدن آنها دیگران مدام تعریف و تمجیدشان کنند. تنوع زیاد در پوشش هم می تواند به همین دلیل باشد. مثلا خانمی که ادعا می کند ۵۰ مدل روسری و شال دارد و هر روز با یکی از آنها به محل کار خود می رود به احتمال زیاد این کار را برای اینکه دیگران او را از نظر تنوع در پوشش «تک» بدانند و توجه بیشتری به او بکنند، انجام می دهد. تمام نکته هایی که تا اینجا عنوان کردیم نوعی بازی روانی هستند و همگی برای رفع نیازهای روانی فرد به کار برده می شوند.

گاهی برخی از افراد، نیاز روانی و احساسی خود را در یک لباس یا حتی کیف و کفش خاص می بینند و حاضر می شوند به هر قیمتی که شده، کالای مورد نظر خود را

(حتی با قیمتی بیشتر) به دست بیاورند. این افراد گمان می کنند اگر آن لباس را نخرند، نمی توانند در نظر دیگران خیلی خوب ظاهر شوند و برای فخرفروشی هم که شده، با هر مشقتی که هست (مانند قرض گرفتن، دعوا یا پرخاشگری)، لباس را می خرند و استفاده می کنند. در این صورت دیگر به نظر ما این فرد دچار اختلال های روان شناختی است و باید برای رفع آن به یک مشاور مراجعه کند.