داریوش اسدزاده (زادهٔ ۱ آذر ۱۳۰۲، کرمانشاه – درگذشتهٔ ۳ شهریور ۱۳۹۸، تهران) بازیگر تئاتر، فیلم و سریال ایرانی بود. او در ۲۰ سالگی وارد عرصه بازیگری شد و سال‌ها در مقام بازیگر، نویسنده و کارگردان در تئاتر تهران (نصر) فعالیت کرد. در دهه چهل و پنجاه شمسی در بیش از پنجاه فیلم سینمایی ایفای نقش نمود. پیش از انقلاب ایران را ترک کرد و در سال ۱۳۶۵ پس از ده سال اقامت در آمریکا بازگشت و در دو سریال سمندون و خانه سبز شرکت داشت که این دو اثر را می‌توان تأثیرگذارترین آثار کارنامه هنری او دانست. از دیگر آثار مهم او می‌توان به بازی در فیلم کوتاه دایره (۱۳۷۷)، اثر محمد شیروانی و برگزیده منتقدان بین‌المللی جشنواره کن در ۱۹۹۹، اشاره کرد. فعالیت او در دهه ۱۳۹۰ متمرکز بر تألیف کتاب‌هایی دربارهٔ تاریخ تئاتر ایران و تاریخ تهران بود. او در روز یکشنبه ۳ شهریور ۱۳۹۸ در سن ۹۵ سالگی درگذشت. منبع ویکی پدیا
علاوه بر بردن اولین فضای کاملا جامع در آمریکای لاتین، سائوپائولو در ماه اکتبر سال جاری یک نمایشگاه را به افتخار 500 سالگرد مرگ لئوناردو داوینچی می گیرد. این خبر نشان دهنده افتتاح MIS Imersão، یک فضای جدید است که توسط موزه تصویر و صدا (MIS-SP) اداره خواهد شد.
گران‌ترین نقاشی جهان غایب بزرگ نمایشگاه «داوینچی»
«سالواتور موندی» به عنوان گران‌ترین نقاشی تاریخ به دلیل تردیدها درباره اصالت آن در نمایشگاه ویژه موزه لوور به مناسبت پانصدمین سال درگذشت «لئوناردو داوینچی» حاضر نخواهد بود.
نمایشگاه «داوینچی»
لئوناردو داوینچی بدون “لبخند مونالیزا” در میلان
نمایشگاه «داوینچی»
نقاشی «سالواتور موندی»
به گزارش ایسنا به نقل از گاردین، در حالی که برخی از متخصصان سرشناس آثار «لئوناردو داوینچی» چون «مارتین کمپ» (پرفسور تاریخ هنر دانشگاه آکسفورد) معتقد است نقاشی «سالواتور موندی»، اثر این هنرمند نامدار ایتالیایی است برخی دیگر از متخصصان هنری نسبت به اصالت این اثر اظهار تردید کرده‌اند و به همین دلیل موزه لوور اعلام کرده در نمایشگاه بزرگی که امسال به مناسبت پانصدمین سالمرگ «داوینچی» ترتیب داده است، میزبان این نقاشی گران‌بها نخواهد بود.
قدمت نقاشی «سالواتور موندی» (منجی جهان) که یکی از حدود ۲۰ نقاشی به جا مانده از «داوینچی» – نقاش نامدار رنسانس – است، به سال ۱۵۰۰ میلادی بازمی‌گردد. در این نقاشی حضرت مسیح (ع) با لباسی آبی با نوارهای قرمز و در حالی که گوی بلورینی در دست دارد به تصویر کشیده شده است.
این اثر نقاشی اولین بار به سفارش مجموعه شخصی پادشاه چارلز اول کشیده شد و در سال ۱۹۷۳ چوب حراج خورد اما پس از آن تا سال ۱۹۰۰ ناپدید شد. سپس در سال ۱۹۵۸ در حراجی ساتبی به یک مجموعه‌دار آمریکایی فروخته شد و مجدداً در سال ۲۰۰۵ در اختیار کنسرسیوم آثار هنری قرار گرفت و مرمت‌های فراوانی روی آن صورت گرفت و در نهایت در ماه نوامبر سال ۲۰۱۷ به قیمت ۴۵۰ میلیون دلار در حراجی کریستیز به فروش رفت و رکورد فروش آثار نقاشی را شکست.
گفته می‌شود خریدار این نقاشی «محمد بن سلمان» ولیعهد سعودی است و قرار بود این نقاشی به عنوان مهمترین اثر لوور ابوظبی رونمایی شود و پس از آن به نمایشگاه پانصدمین سالگرد مرگ «لئوناردو داوینچی» در لوور پاریس نیز به امانت داده شود.
نمایشگاه لوور ابوظبی سال گذشته به شکل غیرمنتظره‌ای لغو شد و بنا بر اعلام «بن لوئیس» نویسنده و تاریخدان هنری، نقاشی «سالواتور موندی» به موزه لوور نیز امانت داده نمی‌شود؛ چرا که تعداد افرادی که معتقدند این اثر متعلق به داوینچی است خیلی زیاد نیست.
«بن لوئیس» بر اساس منابع خبری داخل موزه لوور توضیح داده است که اگر هم بخواهند این نقاشی را در لوور نمایش دهند در قالب یک ورکشاپ خواهد بود، البته صاحب این اثر آن را نیز قبول نخواهد کرد؛ چراکه در این صورت ارزش نقاشی به حدود ۱.۵ میلیون دلار نزول پیدا خواهد کرد.
گفته می‌شود نقاشی «سالواتور موندی» هم‌اکنون تحت تدابیر امنیتی در یکی از بنادر آزاد کشور سوئیس نگهداری می‌شود.
متولد 27 نوامبر 1979 (39 سال) ملیت برزیل Alma Mater دانشگاه سائوپائولو
Guto Requena یک معمار و طراح برزیلی است (Sorocaba، برزیل، 27 نوامبر 1979) در معماری و شهرسازی از دانشکده مهندسی São Carlos، دانشکده دانشگاه سان پولو در سال 1999 فارغ التحصیل شد.
خدمات شغلی
Guto Requena یک مدیر خلاق Estudio Guto Requena است که در تمام زمینه هایی که طراحی نیاز است فعالیت دارد ، در مقیاس های متنوع مانند: اشیاء، فضای داخلی، معماری و شهرها عمل می کند.
او در سال 2008 Estudio Guto Requena را تاسیس کرد و از آن زمان به عنوان مشاور، نویسنده و استاد در کنار توسعه معماری داخلی، تاسیسات تعاملی و طراحی محصول عمل کرده است.
معرفی معماران ” Guto Requena
دانشگاهیان
Requena نماینده نسل جدیدی از معماران و طراحان درگیر در بحث تعامل و اثرات آن در معماری و طراحی است. کار او بر تکنولوژی های دیجیتال جدید، فرهنگ سایبر، واقعیت های هیبرید، شیوه زندگی جدید، حافظه عاطفی و فرهنگ برزیل تمرکز دارد.
علاقه او در این زمینه او را به مدت نه سال به عنوان یکپارچه ساز گروه تحقیق “NOMADS.usp – مرکز مطالعات زندگی تعاملی دانشگاه سائو پائولو” منجر شد، که به نوبه خود او را به مدرک کارشناسی ارشد در دانشگاه از سائوپائولو و محل سکونت هیبرید محتوا: تعامل و تجربه در دوران سایبرکولو (2007)
او به طراحی پروژه در Panamericana – مدرسه هنر و طراحی – و در IED – موسسه طراحی اروپا، در سائو پائولو – در هر دو دوره کارشناسی و کارشناسی ارشد آموزش داده است.
مانفرودو تافوری ( رم ، 4 نوامبر 1935 – ونیز ، 23 فوریه 1994) یک معمار، مورخ، نظر سنج، منتقد و آکادمیک ایتالیایی ، توسط یک مفسر به عنوان مهمترین مورخ معماری نیمه دوم قرن بیستم توصیف شد. او به انتقادهای خود از “انتقاد عملی” حزب از مورخان معماری قبلی و منتقدان مانند برونو Zevi و زیگفرید Giedion و برای چالش کشیدن این ایده که رنسانس “عصر طلایی” بود شناخته شد .
مارکوس ویترویوس پولیو (به انگلیسی: Marcus Vitruvius Pollio) نویسنده و معمار رومی بود. اطلاعات کمی دربارهٔ زندگی ویتروویوس در دسترس می‌باشد. اکثر اطلاعات و آگاهی ما دربارهٔ وی از تنها اثر خودش که برجا مانده‌است (ده کتاب معماری)(De Architectura)استخراج شده‌است. نامشخص است که آیا حقیقتاً اسم و لقب وی مارکوس پولیو بوده یا نه. آنچه دربارهٔ او واضح است، این است که وی معمار بود. معماری رومی بار گسترده‌تر از یک موضوع در حال حاضر از جمله زمینه‌های مدرن معماری، مدیریت ساخت، مهندسی ساختمان، مهندسی شیمی، مهندسی عمران، مهندسی مواد، مهندسی مکانیک، مهندسی نظامی و برنامه‌ریزی شهری بود.
با این حال تنها ساختمانی که ما می‌دانیم او کار کرده‌است، کلیسایی است که خود وی بدان اشاره می‌کند.” بنای این کلیسا در سال ۱۹ قبل از میلاد به پایان رسید. این بنا در شهر فنوم فرتونا، که شهر کنونی فنو می‌باشد، ساخته شده‌است. کلیسای Di Fano (نام ایتالیایی ساختمان) به‌طور کامل ناپدید شده‌است، به طوری که بازسازی آن امکان‌پذیر نبوده‌است. ۱۸ گرلمو کاردانو (Gerolamo Cardano)، در کتاب خود دلد سوبتیلیتت روم(De subtilitate rerum)، ویتروویوس را در رتبه دوازده شخصی قرار می‌دهد که جزو برترین اشخاص آن زمان در دسته‌بندی مردان مخترع و نابغه می‌باشد. با وجود این به ویتروویوس لقب اول را در این رده‌بندی نمی‌دهد.
تصویری از ویترویوس در ۱۶۸۴ (راست) که در حال ارائه دادن ده کتاب معماری اثر ویتروویوس به آگوستوس هست.
شهرت
بیشترین شهرت وی از کتابی است با عنوان “دربارهٔ معماری” (به انگلیسی: De Architectura On Architecture”). به گفته خودش افسر توپخانه هم بوده و شماری افراد خبره در این کار هم تحت فرمانش بوده‌اند.
