معنی شمسه
شمسه
فرهنگ فارسی معین
(شَ س ) [ ازع . ] (اِ.) 1 – خورشید مانندی که از فلز درست می کنند و بالای قبه یا جای دیگر نصب کنند. 2 – نقشی خورشید مانند که در تذهیب یا طراحی پارچه بکار می رود.
شمسه
لغتنامه دهخدا
شمسه . [ ش َ س َ / س ِ ] (از ع ، اِ) نارنج . || لیمو. || هر تصویر مدور و منقش . (ناظم الاطباء) :
مزین در او صفه های مربع
منقش در او شمسه های مدور.
ازرقی .
|| قرص منقش و زراندودی که در مساجد و بالای عماری و کنگره ها و جز آن نصب کنند. (ناظم الاطباء). قرص زراندود که در قبه معین کلس می باشد. (آنندراج ) (از غیاث ) :
دهان پرشکرت را مثل به نقطه زنند
که روی چون قمرت شمسه ای است پرگاری .
سعدی .
|| شاید آینه یا قطعاتی از آینه که پشت شعله ٔ چراغ می نهاده اند تا نور را به اضعاف کند. (یادداشت مؤلف ) :
در شب تاری ز عکس شمسه ٔ ایوان تو
ذره ها را در هوا یک یک شمردن می توان .
سلمان ساوجی .
|| اشکال و تصاویری که با ابریشم می سازند. (ناظم الاطباء). || دگمه هایی که بر سربند تسبیح بند می کنند. (ناظم الاطباء). || تابدان . (آنندراج ) (غیاث ). || قرص نان . || (ص ) مدور. (ناظم الاطباء).
منابع : لغت نامه دهخدا
شمسه , شمسه در معماری , تعریف شمسه , آکادمی هنر شمسه , شمسه وکتور , شمسه در معماری ایرانی , شمسه ساده , شمسه تذهیب , نقاشی شمسه