سبک شناسی

سبک های مختلف در فن و هنر ایران 

چرا سبک شناسی در طراحی دکوراسیون مهم است .

ایا حتما باید مطابق سبک و عناصر شاخص یک سبک کار طراحی انجام شود یا اینکه میتوانیم تغیراتی نیز اعمال کنیم .

تلفیق سبک ها با سبک سنتی ایرانی به چه صورت امکان پذیر است .

چگونه سبک مورد علاقه مان را پیدا کنیم .

دکوراسیون منزل و دکوراسیون منزل به سبک تلفیقی

سبک خانه های لوکس ایرانی چیست و چه سبک هایی بیشتر کار می شود

خانه اي لوکس در فلوريدا امريکا · خانه هاي امريکايي · خانه هاي دوبلکس · خانه لوکس دنيا ·خانه هاي ويلايي · خانه هاي زيبا · Luxury Design · خانه هاي لوکس ايران

راهنمای سبک شناسی مبلمان

نویسنده مسعود فلاح –

انتخاب مبلمان مناسب از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است ، توجه به اندازه فضا نوع وسایل خانه و انتخاب متناسب با  نیازهای افراد منجر به ایجاد فضای زیبا و دکوراسیونی منحصر به فرد  و کاربردی  خواهد شد . در این نوشتار به صورت کوتاه انواع مبلمان و خصوصیات هر یک   برای انتخاب درست  دکوراسیون منزل نشان داده شده است :

Chaise:این سبک از مبلمان دارای  صندلی های کشیده است که می تواند هم به صورت صاف و هم منحنی باشد ، در قسمت تکیه گاه نیز  گاهی دارای قوسی متناسب با وضعیت بدن است.

Midcentury:عنصر شاخص در این سبک مبلمان ، شکل مستطیلی صاف با پشتی و تشک های کوک زده و پایه های چوبی است که از انواع سبک مدرن محسوب می شود.

Cabriole : این نوع مبل دارای پایه های خم و کمی بیرون آمده  است  این سبک از باشکوه ترین سبک های فرانسه  و از پر طرفدارترین نوع مبلمان محسوب می شود  که به مبل ملکه معروف است.

English Roll Arm : این نوع مبلمان دارای دسته های گرد  و تشکچه های شل و تکیه گاه های ثابت و سفت می باشند.

Lawson : انتخاب این مبلمان به دلیل راحتی  برای جلوی  تلویزیون  انتخاب بسیار خوبی  است مبلمان این سبک علاوه بر تشکچه های شل در نشیمنگاه دارای پشتی های شل و گاهی قابل تغییر می باشند.

Daybed:  این نوع مبلمان دارای نشیمنگاه پهن تر و مناسب برای استراحت افراد است .این مبل برای فضاهای کوچک  که فاقد تختخواب برای همه ساکنین می باشند انتخاب بسیار مفیدی محسوب می شود .

Settee :این مبل برای فضاهای کوچک مناسب بوده وفضایی  برای نشستن ۲ نفر با پشتی صاف و ظاهر ظریف خود ایجاد می کند .

Camelback :همانطور که از اسم این سبک مبلمان پیداست  این مبلمان دارای تکیه گاه با ظاهری شبیه به کوهان شتر می باشد که زیبایی خانه را افزون خواهد کرد .

Tuxedo:  این نوع از مبلمان دارای دسته ها و پشتی های هم ارتفاع و خطوط صاف می باشد که از مبلمان مدرن محسوب می شود .

Chester field : شاخص ترین عنصر در شناسایی این نوع ممبلمان  دکمه های فرو رفته  و دسته های پیچ خورده  و اغلب از جنس چرم می باشد  که معمولا در خانه های  لوکس و بزرگ استفاده می شود

منبع : وب سایت دکو بوم

 سبک شناسی در دکوراسیون

سبک شناسی در دکوراسیون  زیر گروه شاخه معماری و عمران

شناخت سبک های مختلف از دوره های معماری و هنری جهان باعث می شود تا با شناخت بیشتر سبک ایدعال خود را مشخص و اجرا کنیم . در اصل شناخت سبک ها باعث می شود تصویر سبک ما برای خودمان و اطرافیانمان مشخص شود واگر بخواهیم اثری را در جایی اجرا کنیم که از نظر زیبایی و معماری بهتر است میتوانیم در مورد ان طراحی کنیم و از طرحمان دفاع کنیم .   به نظر من طرحی که قابل دفاع نباشد طرح نیست .

 

شناخت سبک های مختلف در طی گذشت زمان برای یک طراح دکوراسیون بسیار مهم می باشد. روانشناسی معماری و دکوراسیون بیشتر از آنکه به بحث چیدمان و نحوه ساخت و ساز بپردازد، به موضوعاتی چون خلق فضاهای زیبا و آرامش بخش، تامین امنیت روحی و روانی افراد و نیز چگونگی تاثیر آن بر روی روحیات و شخصیت افراد مختلف مربوط می شود.

مروری کوتاه بر سبک‌های گوناگون طراحی داخلی به ما کمک می‌کند تا بتوانیم تصور روشن‌تری از سبک دلخواه خودمان به دست بیاوریم. سبک‌ها الگوهایی منجمد و غیرقابل‌تغییر نیستند،‌ با کمی ذوق و شناختِ هم‌آهنگی‌ها می‌توان ترکیبی از عناصر سبک‌های گوناگون به‌دست داد.
سبک‌ها مثل‌ دایره‌های رنگی‌ای هستند که گاهی هم‌پوشان می‌شوند. شاید پسند ما یکی از همین لبه‌های روی‌هم‌افتاده و متداخل باشد.

به تعبیر داریوش شایگان، فیلسوف سرشناس فرهنگ،‌ هویت ایرانی هویتی چل‌تکه و موزاییکی است. پس تعجبی ندارد اگر سبکِ طراحی داخلی مطلوب ما نیز تلفیقی باشد.

من این را به قیاس اصطلاح «آگاهی دو رگه» شایگان، «سلیقه‌ی دو رگه» نام نهاده‌ام و بعدا مفصل‌تر درباره‌اش خواهم نوشت. «سلیقه‌ی دو رگه» در جهانی که محصولاتش محدودیت‌های جغرافیایی و فرهنگی زیبایی‌شناسی را پشت سر گذاشته پدیده‌ای بسیار رایج است. تا همین یکی‌دو نسل پیش سلیقه‌ی غذایی و طعم‌شناسانه‌ی ما ایرانی‌ها خیلی محدود بود،‌ اما حالا ممکن است برنامه‌ی غذایی هفتگی خانه‌ی ما با آب‌گوشت بزباش شروع شود، و به سوشی، لازانیا یا فست‌فود ختم شود. دیگر نمی‌توان از جوان امروزی توقع داشت که فقط از غذاهایی با چاشنی‌ها و طعم‌های ایرانی لذت ببرد. حکایت طراحی داخلی هم همین‌گونه است. «سلیقه‌ی دورگه» را نمی‌توان به رسمیت نشناخت، اما لازم است از عناصر و اصول طراحی داخلی چیزهایی بدانیم و «سواد بصری» خود را بالا ببریم تا بتوانید بهترین تلفیق ممکن را پدید آوریم؛ تلفیقی که بیشترین کارآمدی و زیبایی و تعادل و هماهنگی با سبک زندگی و نیازهای ما را داشته باشد و با واقعیت‌های جیب و بودجه‌‌مان هم فاصله‌ی زیادی نداشته باشد.

تفاوت سبک‌ها از کجا ناشی می‌شود؟
آن‌چه سبک‌های طراحی داخلی را از هم متمایز می‌کند طرز نگرش متفاوت آن‌ها به رنگ، نور، فرم و نوع و جنس اشیاء قرارگرفته در فضا و میزان خلوتی و شلوغی فضاهای داخلی است. سبک هر شخص بیان خلاقانه‌ی درون او و نمایان‌گر طرز نگاه اوست. به همین دلیل رویکردهای متنوعی به طراحی داخلی مرسوم است؛ اما سبک‌هایی که به نام خاصی مشهور شده‌، از کنار هم قرار دادنِ چند رویکرد سازگار و هم‌آهنگ در یک گروه ویژه پدید آمده است. هدف این یادداشت آشنایی کلی با سبک‌های مهم خانه‌آرایی و چیدمان است. جزییات و چندگونگی هر یک از سبک‌‌ها را جداگانه باید توضیح داد. برای این‌که سردرگم نشویم بیایید در نگاهی کلی از سه معیار عمومی برای دسته‌بندی سبک‌ها استفاده کنیم:
(۱) تنوع کاربرد عناصر طراحی و تعداد اشیاء و اثاثیه که طیفی از سبک‌ها از خلوت‌گرا یا کمینه‌گرا (minimalist) تا شلوغ یا بیشینه‌گرا (maximalist) را شکل می‌دهد؛
(۲) القای حس دوره‌ی زمانی و عصری خاص (به‌ویژه دوره‌های باستان یا کلاسیک، رنسانس،‌ و مدرن) که طیفی از سبک‌ها از گذشته‌گرا تا نوگرا را به‌وجود می‌آورد؛
(۳) توجه به طبیعت و بازآفرینی آن در طراحی داخلی که طیفی از سبک‌ها از طبیعت‌گرا تا صنعت‌زده را پدید می‌آورد.

۱. معیار یکم: از خلوت‌گرایی/ کمینه‌گرایی/ مینیمالیسم تا شلوغ‌گرایی/ بیشینه‌گرایی/ ماکسیمالیسم

کمینه‌گرا یا مینیمالیست بودن یک سبک خانه‌آرایی نه تنها در تعداد اشیاء و وسایل بلکه در تنوع رنگ‌ها و شکل‌ها نیز خود را آشکار می‌کند. سبک‌های کمینه‌گرا معمولا از رنگ‌های پرزرق‌وبرق و جیغ‌ پرهیز می‌کنند؛ اشکال هندسی و خطوط ساده‌تر را به‌کار می‌گیرند؛ و حداقلی از وسایل‌ خانه را کافی می‌دانند. در نظر طراحان مینیمالیست «زیبایی در سادگی است»؛ لودویگ روهه (Ludwig Mies van der Rohe) (۱۸۸۶-۱۹۶۹) معمار و طراح مشهور آلمانی-آمریکایی تاکتیک زیبایی‌شناسانه‌ی این مکتب را در شعار «کم هم زیاد است (Less is more) » به‌خوبی بیان داشته است. سبک‌های مینیمالیست درعین‌ سادگی انواع متنوعی دارند: از آسیایی گرفته تا غربی، از گذشته‌گرا گرفته تا نوگرا، از طبیعت‌گرا گرفته تا صنعت‌زده.

در آن سوی طیف و در مقابل کمینه‌گرایی، برخی از سبک‌ها در به‌کارگیری عناصر طراحی (یعنی فضا، خط، فرم، رنگ و بافت) دست‌ودل‌بازتر و پیچیده‌تر عمل می‌کنند. شاید قرار گرفتن در یکی از دو سر طیف به نظر شما افراط و تفریط باشد، اما سبک‌هایی در این میان هست که با سلیقه‌ی شخصی‌ و سبک معماری خانه‌‌ی شما بیش‌تر جور در می‌آید. شما می‌توانید آن‌ها را انتخاب کنید. بر اساس معیار کمینه‌گرایی،‌ شاخص‌ترین سبک‌های طیف از مینیمالیست‌ترین تا ماکسیمالیست‌ترین این‌هاست:

۱.۱. سبک آسیایی (Asian interior design style).
۱.۲. سبک مینیمالیست مدرن (Modern Minimalist interior design style).
۱.۳. سبک هنر دکو یا آرت دکو(Art Deco interior design style).
۱.۴. سبک کلاسیک (Classic interior design style).
۱.۵. سبک امروزی طراحی داخلی (Contemporary interior design style).
۱.۶. سبک سوئدی (Swedish interior design style).
۱.۷. سبک هنر و صنایع‌دستی (Arts & Crafts interior design style).

۲. معیار دوم: از گذشته‌گرایی تا نوگرایی
طراحی داخلی در هر دوره از تاریخ معماری ویژگی‌های خاص خود را داشته‌ است، گاهی ویژگی‌های دوره‌ای خاص الهام‌بخش طراحان داخلی معاصر می‌شود چنان که طرح آنان در خدمت القای حس آن دوره زمانی قرار می‌گیرد. پیداست که تقریبا همه‌ی سبک‌ها عناصری زمان‌مند و متعلق به دوره‌های تاریخی دارند اما گاهی هدف طراحی بردن بیننده به زمانی خاص و زنده‌کردن حال‌وهوا و زیست‌جهان آن دوره برای بیننده است. مثلا سبک کلاسیک طراحی داخلی هنر باشکوه یونان باستان و رم را احیاء‌ می‌کند یا سبک دکوراسیون گوتیک ترفندهایی به کار می‌گیرد که یادآور افسون فضاهای رازآلود مسیحی است. شاخصه‌ی الهام‌گیری و حکایت‌گری از دوره‌ای خاص می‌تواند ملاک خوبی برای تفکیک و طیف‌بندی برخی سبک‌ها باشد. اگر زمان را خطی فرض کنیم و از هنر و معماری باستان به سوی عصر مدرن بیاییم می‌توانیم دنباله‌ای ردیف کنیم از سبک‌های طراحی داخلی:
۲.۱. سبک سنتی (ٰTraditional interior design style)؛ (القاگر حس سنتی جاوید و بی‌زمان).
۲.۲. سبک کلاسیک (Classic interior design styl)؛ (القاگر شکوه هنر و معماری عهد باستان).
۲.۳. سبک گوتیک (Gothic interior design style)؛ (یادآور زیست‌جهان مسیحی قرون وسطی).
۲.۴. سبک «شیکِ رنگ‌باخته» یا شبی شیک (Shabby Chic interior design style)؛ (القاگر حس عهد عتیق).
۲.۵. سبک توسکان (Tuscan interior design style)؛ (القاگر حس زندگی‌ای خوب در عصری طلایی با مایه‌هایی از معماری ایتالیایی و رم باستان).
۲.۶. سبک هنر دکو یا آرت دکو(Art Deco interior design style)؛ (بازگشت‌دهنده به حال‌وهوای فاصله‌ی دو جنگ جهانی).
۲.۷. سبک امروزی طراحی داخلی (Contemporary interior design style)؛ (القاگر حس به‌روزبودن و هم‌عصری).
۲.۸. سبک «های-‌تِک» (High-tech interior design style)؛ (القاگر زمان آشنایی‌زدایی‌شده‌ی آینده‌ایی‌زده).
۳. معیار سوم: از طبیعت‌گرایی تا صنعت‌زدگی
طبیعت خانه‌ی اول و آخر بشر است، گیرم که زندگی در عصر ماشین چندی میان بشر و طبیعت جدایی انداخته باشد. یکی از هدف‌های طراحی داخلی بازآفرینی خاطره‌ی زندگی طبیعی و آرامش زیستن با سبزه و درخت و آب جاری است. خانه‌های شهرهای بزرگ اما اغلب فاقد محیط‌های باز هم‌چون حیاط و ایوان و بهارخواب اند،‌ وانگهی حتی اگر حیاط و باغچه‌ای هم در ساختمان ما باشد،‌ بخش عمده‌ای از زندگی ما در فضاهای داخلی سرپوشیده و پشت پنجره‌های بسته و پرده‌های کشیده می‌گذرد و به دلایل مختلف از دیدن جلوه‌های طبیعت بیرونی محروم می‌شویم.
ایده‌ی پاسیو یا گل‌خانه‌های جمع‌وجور شیشه‌ای یا حیاط مرکزی‌های نقلی که اتاق‌ها گرداگرد آن طراحی شده‌اند یک راه حل این مشکل است. این روش در حقیقت گل‌ها و گیاهان زنده را در ویترینی شیشه‌ای در نقطه‌ی کانونی طرح ما قرار می‌دهد و توجه بیننده را به آن فرامی‌خواند. اکواریم‌های نیز بازآفرینی خاطره‌ی دریاست. اما هماهنگ ساختن این یادمان‌های طبیعت با سایر اجزای دکوراسیون گاهی کار آسانی نیست.
دغدغه‌ی برجسته‌سازی و یادآوری طبیعت در کانون تفکر و تخیل برخی سبک‌های طراحی داخلی قرار گرفته است، بعضی سبک‌ها به نمادگرایی رو آورده‌اند (بخش عمده‌ای از آموزه‌های فنگ‌شویی بر چنین اساسی استوار است)، بعضی سبک‌های دکوراسیون هم از خیر توجه به طبیعت گذشته‌اند. شاید گاهی بد نباشد با افراط در محروم‌سازی بشر از طبیعت و عدم تسکین موقت و گذرای حس طبیعت‌گرایی او سبب بازشدن ناگهانی چشم‌اش بشویم بلکه آخرهفته خانه‌ی بی‌روحش را ترک کند و از قیل و قال شهر و سیمای سیمانی‌اش به دل طبیعت پناه ببرد و جایی انرژی تحلیل‌رفته‌اش را بازیابد… درباره‌ی سبک‌های غافل از طبیعت پیش‌تر به اشاره سخن گفتم،‌ فکر نمی‌کنم تکرار نام آن‌ها و رسوا کردنشان لازم باشد، شما خودتان با یک نگاه درمی‌یابید که چه طرحی با «افق‌های باز» نسبتی ندارد و «لحن آب و زمین را» نمی‌فهمد. اما اگر بخواهیم طیفی از سبک‌های طبیعت‌گرا را نام ببریم فهرستمان حتماً باید شامل این سبک‌ها باشد:
۳.۱. سبک باغ (Garden interior design style).
۳.۲. سبک استوایی (Tropical interior design style).
۳.۳. سبک مدیترانه‌ای (Mediterranean interior design style).
۳.۴. سبک ییلاقی (Country interior design style).
۳.۵. سبک روستایی (Rustic interior design style).
۳.۶. سبک جنوب غربی (Southwestern interior design style).