نمایشگاه لئوناردو داوینچی

جولای 18, 2019 | لئوناردو دا وینچی, هنرمندان ایتالیا | 0 comments

نمایشگاه لئوناردو داوینچی

علاوه بر بردن اولین فضای کاملا جامع در آمریکای لاتین، سائوپائولو در ماه اکتبر سال جاری یک نمایشگاه را به افتخار 500 سالگرد مرگ لئوناردو داوینچی می گیرد. این خبر نشان دهنده افتتاح MIS Imersão، یک فضای جدید است که توسط موزه تصویر و صدا (MIS-SP) اداره خواهد شد.

گران‌ترین نقاشی جهان غایب بزرگ نمایشگاه «داوینچی»

«سالواتور موندی» به عنوان گران‌ترین نقاشی تاریخ به دلیل تردیدها درباره اصالت آن در نمایشگاه ویژه موزه لوور به مناسبت پانصدمین سال درگذشت «لئوناردو داوینچی» حاضر نخواهد بود.

نمایشگاه «داوینچی»

لئوناردو داوینچی بدون “لبخند مونالیزا” در میلان

نمایشگاه «داوینچی»

نقاشی «سالواتور موندی»

به گزارش ایسنا به نقل از گاردین، در حالی که برخی از متخصصان سرشناس آثار «لئوناردو داوینچی» چون «مارتین کمپ» (پرفسور تاریخ هنر دانشگاه آکسفورد) معتقد است نقاشی «سالواتور موندی»، اثر این هنرمند نامدار ایتالیایی است برخی دیگر از متخصصان هنری نسبت به اصالت این اثر اظهار تردید کرده‌اند و به همین دلیل موزه لوور اعلام کرده در نمایشگاه بزرگی که امسال به مناسبت پانصدمین سالمرگ «داوینچی» ترتیب داده است، میزبان این نقاشی گران‌بها نخواهد بود.

قدمت نقاشی «سالواتور موندی» (منجی جهان) که یکی از حدود ۲۰ نقاشی به جا مانده از «داوینچی» – نقاش نامدار رنسانس – است، به سال ۱۵۰۰ میلادی بازمی‌گردد. در این نقاشی حضرت مسیح (ع) با لباسی آبی با نوارهای قرمز و در حالی که گوی بلورینی در دست دارد به تصویر کشیده شده است.

این اثر نقاشی اولین بار به سفارش مجموعه شخصی پادشاه چارلز اول کشیده شد و در سال ۱۹۷۳ چوب حراج خورد اما پس از آن تا سال ۱۹۰۰ ناپدید شد. سپس در سال ۱۹۵۸ در حراجی ساتبی به یک مجموعه‌دار آمریکایی فروخته شد و مجدداً در سال ۲۰۰۵ در اختیار کنسرسیوم آثار هنری قرار گرفت و مرمت‌های فراوانی روی آن صورت گرفت و در نهایت در ماه نوامبر سال ۲۰۱۷ به قیمت ۴۵۰ میلیون دلار در حراجی کریستیز به فروش رفت و رکورد فروش آثار نقاشی را شکست.

گفته می‌شود خریدار این نقاشی «محمد بن سلمان» ولیعهد سعودی است و قرار بود این نقاشی به عنوان مهم‌ترین اثر لوور ابوظبی رونمایی شود و پس از آن به نمایشگاه پانصدمین سالگرد مرگ «لئوناردو داوینچی» در لوور پاریس نیز به امانت داده شود.

نمایشگاه لوور ابوظبی سال گذشته به شکل غیرمنتظره‌ای لغو شد و بنا بر اعلام «بن لوئیس» نویسنده و تاریخدان هنری، نقاشی «سالواتور موندی» به موزه لوور نیز امانت داده نمی‌شود؛ چرا که تعداد افرادی که معتقدند این اثر متعلق به داوینچی است خیلی زیاد نیست.

«بن لوئیس» بر اساس منابع خبری داخل موزه لوور توضیح داده است که اگر هم بخواهند این نقاشی را در لوور نمایش دهند در قالب یک ورکشاپ خواهد بود، البته صاحب این اثر آن را نیز قبول نخواهد کرد؛ چراکه در این صورت ارزش نقاشی به حدود ۱.۵ میلیون دلار نزول پیدا خواهد کرد.

گفته می‌شود نقاشی «سالواتور موندی» هم‌اکنون تحت تدابیر امنیتی در یکی از بنادر آزاد کشور سوئیس نگهداری می‌شود.

انتهای پیام منبع : ایسنا 

لئوناردو دا وینچی

نوامبر 18, 2018 | لئوناردو دا وینچی, مطالعات هنر, هنر, هنرمندان, هنرمندان ایتالیا | 0 comments

لئوناردو در نقاشی و شعر

لئوناردو دی سر پیرو دا وینچی (به ایتالیایی: Leonardo da Vinci) (۱۵ آوریل ۱۴۵۲ – ۲ مه ۱۵۱۹) دانشمند، نقاش، مجسمه‌ساز، معمار، موسیقی‌دان، ریاضی‌دان، مهندس، مخترع، آناتومیست، زمین‌شناس، نقشه‌کش، گیاه‌شناس و نویسنده ایتالیایی دوره رنسانس بود.
نوشته های لئوناردو در مورد برتری نقاشی بیش از شعر و موسیقی ( و مجسمه سازی ) اولین سهم مهم رنسانس در بحث است. متن هایی که به نام Paragone شناخته می شوند امروزه قسمت بازاریابی Codex vaticanus urbinas latinus 1270 را تشکیل می دهند که از نوت بوک های لئوناردو در اواسط قرن شانزدهم تشکیل شده است.

19. چگونه نقاشی از تمام آثار مردی به دلیل ذهنیت های ظریف که با آن مواجه است عبور می کند

چشم که گفته می شود پنجره روح است، وسیله اصلی است که توسط آن Senso comune[یک اصطلاح که از دانشمندان قرون وسطایی به دست می آید، به معنی حس درونی یا روانشناسی است) ممکن است به طرز وحشیانه و با شکوه کارهای بی حد و حصر طبیعت را تسویه کند و راه دوم، گوش است که از طریق چیزهایی که چشم دیده می شود، شایسته است. اگر شما historiographers یا شاعران و یا ریاضیدانان، چیزهایی را با چشم خود دیده نمی شود، بد نیست که شما قادر به ارسال آنها از طریق نوشته های خود را. شاعر، اگر شما نقاشی را با قلم خود به تصویر کشیدید، نقاش با قلم مو خود را راحت تر می کند و آن را رضایت بخش و خسته کننده برای درک. اگر ادعا کنید که نقاشی [شعر خالی است]، نقاش می تواند بگوید که شعر نقاشی کور است.در حال حاضر در نظر بگیرید که بیشتر آسیب زدن خشمگین، کور شدن یا خاموش شدن است. اگر شاعر، مانند نقاش، در اختراعاتش آزاد باشد، [تخیل شاعر] برای مردان به عنوان نقاشی ها رضایت بخش نیست. برای اینکه، در حالی که شعر به شکل گیری اشکال، اعمال و جای دادن در کلمات گسترش می یابد، نقاش با شبیه سازی های واقعی شکل ها برای تقلبی این فرمها حرکت می کند. در حال حاضر در نظر بگیرید که یک بررسی دقیق تر از مرد، نام و نام خانوادگی او است؟ نام برای انسان در سرزمین های مختلف متفاوت است، و این فرم تنها توسط مرگ متوقف می شود. و اگر شاعر به وسیله گوش از طریق حواسها عمل کند، نقاش [به این طریق] با حس ارزشمندی چشم بیشتر می شود. با این [مقایسه ها] من فقط برای یک نقاش خوب می خواهم که خشم یک نبرد را شکل دهد و برای شاعر چیزی در مورد آن بنویسد و برای هر دو [این جنگ ها] را پیش از عموم قرار دهد. شما خواهید دید که بیشتر بینندگان را متوقف خواهد کرد، چه مدت طول خواهد کشید، که ستایش بیشتری خواهد داشت و بیشتر راضی خواهد شد.

—-

ترجمه در Claire J. Farago، Paragone لئوناردو داوینچی: تفسیر انتقادی با نسخه جدید متن در Codex Urbinas ، مطالعات Brill در تاریخ فکری (Leiden: EJ Brill، 1992)، ص. 209-11.

منبع وبسایت 

لئونارد دو دا وینچی  (بیشتر…)

انسانی رنسانس

جولای 21, 2018 | معماران بزرگ جهان | 0 comments

انسانی رنسانس

مرد ویترویوسی یک طراحی از لئوناردو دا وینچی است که به احتمال زیاد در سال ۱۴۸۷ م کشیده شده‌است، و طرحی تمام‌قد از ویترویوس، معمار ایتالیایی است. ویکی‌پدیا

مرد ویترویوسی (به ایتالیایی: Uomo vitruviano) یک طراحی از لئوناردو دا وینچی است که به احتمال زیاد در سال ۱۴۸۷ م کشیده شده‌است، و طرحی تمام‌قد از ویترویوس، معمار ایتالیایی است. این طراحی، که با جوهر برروی کاغذ کشیده شده، بدن برهنهٔ مردی را در دو حالت مختلف نشان می‌دهد که همزمان درون یک دایره و مربع محاط شده‌اند. این طراحی در ونیز ایتالیانگه‌داری شده و جز در مواقع خاص به نمایش درنمی‌آید.

مطابق مشاهدات لئوناردو دا وینچی در متن تصویر، که به‌صورت قرینه نوشته شده‌است، نقاشی به‌عنوان توصیفی از تناسب‌های موجود در بدن انسانِ مذکر در قالب بدنِ ویترویوس کشیده شده‌است:

کف دست به پهنای ۴ انگشت است.
کف پا به پهنای ۴ کف دست است.
اندازهٔ نوک انگشتان دست تا آرنج، ۶برابر پهنای کف دست است.
قد یک مرد به اندازهٔ ۴ آرنج است (یعنی ۲۴ کف دست).
همچنین قد انسان به اندازهٔ دست‌های بازشدهٔ اوست.
فاصلهٔ میان رستنگاه مو تا پایین چانه، برابر یک‌دهم قد انسان است.
فاصلهٔ میان روی سر تا پایین چانه، برابر یک‌هشتم قد انسان است.
فاصلهٔ میان پشت گردن تا رستنگاه مو از جلو، برابر یک‌ششم قد انسان است.
حداکثر عرض شانهٔ انسان، برابر یک‌چهارم قد اوست (یک آرنج).
فاصلهٔ میان وسط سینه تا بالای سر، یک‌چهارم قد انسان است (یک آرنج).
فاصلهٔ میان آرنج تا زیربغل، یک‌هشتم قد انسان است (نصف آرنج).
طول دست (از انتهای مچ تا سر انگشتان)، یک‌دهم قد انسان است.
فاصله از پایین چانه تا بینی، برابر یک‌سوم طول صورت است.
فاصله از رستنگاه مو تا ابرو، برابر یک‌سوم طول صورت است.
اندازهٔ گوش، برابر نصف طول صورت است.
اندازهٔ پای انسان، یک‌هفتم قد اوست.

لئوناردو داوینچی را مرد ویترووین (ج. 1490) همبستگی از ایده آل انسان را نشان می دهد نسبت های بدن با هندسه شرح داده شده توسط باستان روم معمار ویتروویوس در خود architectura د . ویتروویوس شخصیت انسان را به عنوان منبع اصلی تناسب میان سفارشات کلاسیک معماری توصیف کرد.

انسان گرایی رنسانس مطالعه از دوران باستان کلاسیک است ، در ابتدا در ایتالیا و سپس در سراسر اروپای غربی در قرن 14، 15 و 16 گسترش یافته است. اصطلاح رنسانس انسان گرایی معاصر آن دوره – رنسانس ( rinascimento ، “تولد دوباره”) و “انسان گرایانه” (از آن به عنوان انسان گرایی مدرن و همچنین انسانی رنسانس برای تمایز آن از پیشرفت های بعدی به عنوان انسان گرایی ).

رنسانس
“دانشکده آتن” توسط Raffaello Sanzio da Urbino.jpg
” دانشکده آتن “، رافائل ، 1511-1509
موضوعات
انسان گرایی سن دیسکاوری معماری رقص هنرهای زیبا ادبیات موسیقی فلسفه علوم پایه فن آوری جنگ
مناطق
بنگال انگلستان فرانسه آلمان ایتالیا لهستان کشور پرتغال اسپانیا اسکاتلند شمال اروپا کشورهای کم
انتقاد
انتقاد خارج از هنرهای زیبا

انسان گرایی رنسانس واکنشی به رویکرد سودمندانه و آنچه که به عنوان «پانتانیسم باریک» در ارتباط با اسکولاستیک قرون وسطایی به تصویر کشیده شد، بود .

اسکولاستیک (اِ کُ) [ فر. ] (ص .) 1 – مدرسه – ای ، متعلق به مدرسه های قرون وسطی . 2 – شعبه ای از فلسفه که در دوران قرون وسطی در مدرسه ها و دیرهای وابسته به کلیسا تدریس می شد.

علوم انسانی به دنبال ایجاد یک شهروندان قادر به صحبت و نوشتن با بلاغت و وضوح و در نتیجه قادر به درگیر شدن در زندگی مدنی جوامع خود و متقاعد کردن دیگران به فضیلت و محتاطانه اقدامات. این امر از طریق مطالعه studia humanitatis انجام شد که امروزه به عنوان علوم انسانی شناخته می شود : دستور زبان ، سخنرانی ، تاریخ ، شعرو فلسفه اخلاقی است .

به گفته یکی از محققان این جنبش،

انسان گرایی اولیه ایتالیایی که از بسیاری جهات سنتهای دستور زبان و ادبی قرون وسطی را ادامه داد ، نه تنها Trivium قدیمی را با یک نام جدید و بلندپروازانه ( Studia humanitatis ) فراهم کرد، بلکه محدوده، محتوای و اهمیت آن را در برنامه درسی افزایش داد از مدارس و دانشگاه ها و در تولید ادبی گسترده خود. studia humanitatis منطق حذف شدند، اما آنها به دستور زبان سنتی و بلاغت نه تنها تاریخ، اضافه یونانی ، و فلسفه اخلاق، بلکه شعر، یک بار در عاقبت از دستور زبان و فصاحت و بلاغت، عضو مهم از کل گروه ساخته شده است.

انسان گرایی یک شیوه فرهنگ فراگیر بود و نه برنامه نخبگان کوچک، برنامه ای برای احیای میراث فرهنگی، میراث ادبی و فلسفه اخلاقی از دوران کلاسیک. مراکز مهم انسانی در فلورانس ، ناپل ، رم ، ونیز ،جنوا ، مانتوای ، فرارا و اروبینو وجود داشت .

بعضی از انسان شناسان اول مجموعه های عظیم نسخ خطی عتیقه بودند ، از جمله پترارچ ، جیووانی بوچاکیو ، کلوچیو سالوتاتی و پوگجیو برکسیولینی . از آن چهار، پترارچ به دلیل عزت و وفاداری به کتیبههای یونانی و روم، “پدر انسانگرائی” خوانده شد. بسیاری برای کلیسای کاتولیک کار کردند و دستورات مقدس مانند پترارچ داشتند، در حالی که دیگران وکلا و سخنگویان شهرهای ایتالیایی بودند و به همین دلیل دسترسی به کارگاه های کپی کتاب مانند شاعر پترارچ ساوتاتاتی ، صدراعظم فلورانس را داشتند .

در ایتالیا برنامه آموزشی انسانی پذیرفته شد و تا اواسط قرن بیست ویکم، بسیاری از طبقات بالاتری آموزش های انسانی دریافت کرده اند، احتمالا علاوه بر دانش های سنتی نیز وجود داشته است. برخی از بالاترین مقامات کلیسای کاتولیک انسانی بودند که منابع را برای جمع آوری کتابخانه های مهم فراهم می کردند. چنین کاردینال باسیلیس بسریون ، تبدیل به کلیسای کاتولیک از ارتدکس یونانی ، که برای پاپی در نظر گرفته شده بود ، و یکی از دانشمندان فراگیر او بود. چندین پاپ انسان شناس قرن دهم قرن بیستم و اوایل شانزدهم وجود داشت ، یکی از آنها، عنصر سیلویوس پیکولومینی(پاپ پیوس دوم)، یک نویسنده پرشکوه بود و یک رساله دربارهآموزش پسران نوشت .  این افراد به عنوان علوم انسانی شناخته می شدند و جنبشی که الهام گرفته بودند به عنوان انسانیت شناخته شده است.

امواج مهاجرت بیزانس دانشمندان یونانی و پناهندگان سیاسی در دوره پس از جنگ های صلیبی اخراج قسطنطنیه و پایان امپراتوری بیزانس در سال 1453 تا حد زیادی احیای کمک یونانی و رومی ادبیات و علوم از طریق آشنایی بیشتر آنان با زبان های باستانی و آثار.  آنها شامل Gemistus Pletho ، جورج Trebizond ، Theodorus غزه و جان آرگروپولوس بود .

انسانی ایتالیایی پس از پایان دوران انجنابو (یا کتاب های چاپ شده قبل از سال 1501) به فرانسه ، آلمان ، کشورهای کم و انگلیس به فرانسه ، آلمان ، فرانسه و انگلستان گسترش یافت و با اصلاحات پروتستان مرتبط شد .در فرانسه، انسان از پیش برجسته گیوم Budé (1467-1540) اعمال لغوی و روش اومانیسم ایتالیایی به مطالعه عتیقه سکه و تاریخ حقوقی ، آهنگسازی تفسیر دقیق در کد یوستینیانوس . Budé یک مطلق سلطنتی بود(و نه یکجمهوریخواه مانند umanisti اولیه ایتالیایی ) که در زندگی مدنی فعال بود، خدمت به عنوان دیپلمات برای François I و کمک به یافتن Collège des Lecteurs Royaux (بعد Collège de France). در همین حال، مارگریت دو ناوار ، خواهر فرانسوا من، بود شاعر ، رمان نویس ، و عارف مذهبی که در اطراف او جمع شده بودند و یک دایره از شاعران بومی و نویسندگان، از جمله محافظت کلمان MAROT ، پییر دو رونسار ، و فرانسوا رابله .