هنر نو
هتل چامبرلانی در بروکسل در سبک آرت نوو.
هنر نو، نوهنر یا آرنووُ (به فرانسوی: Art Nouveau) تلفظ فرانسوی: [aʁ nu’vo]}} یک جریان بین‌المللی در هنرهای کاربردی، معماری و به ویژه در هنرهای تزئینی است، که بین سالهای ۱۸۹۰ و ۱۹۱۰ بیشترین محبوبیت را داشت. به عنوان یک واکنش دربرابر هنر آکادمیک در قرن نوزدهم، هنر نو از فرمها و ساختارهای طبیعی، به‌ویژه خطوط منحنی و مواج گل‌ها و گیاهان متأثر بود. این جریان با نامهای مختلفی تقریباً هم‌زمان در بسیاری کشورهای اروپایی به ظهور رسید که هریک با دیگری تفاوت‌هایی هم داشت. ازجمله سبک مدرنیسمو (Modernismo) در اسپانیا، جنبش جدایی (Wiener Secession) در اتریش، استیله لیبرتی (Stile Liberty) یا استیله فلورئاله (Stile Floreale) در ایتالیا، یوگنداستیل (Jugendstil) در آلمان و کشورهای اسکاندیناوی.
هنر نو 
هنر نو 
هنر نو 
هنر نو 
هنر نو 
هنر نو 
هنر نو
«هنر نو» نام خود را از گالری هنری Maison de l’Art Nouveau (خانهٔ هنر نو) گرفته‌است که در سال ۱۸۹۵ توسط یک فروشندهٔ آلمانی-فرانسویِ آثار هنری به نام زیگفرید بینگ در پاریس بازگشایی شد و سبک جدیدی را به نمایش گذاشت. این جریان یک سبک هنری فراگیر یا جهانشمول (total art style) است که شامل گسترهٔ وسیعی از هنرهای تزئینی شامل معماری، نقاشی، گرافیک، طراحی داخلی، جواهرات، مبلمان، منسوجات، سرامیک، شیشه‌گری و فلزکاری می‌شود. در ۱۹۱۰ هنر نو دیگر از دور خارج شد و جای خود را به سبک اروپایی غالب در معماری و هنرهای تزئینی، یعنی آرت دکو و سپس نوگرایی (مدرنیسم) داد.
منبع : ویکی پدیا
نهضت هنر نو (معماری)
نهضت هنر نو نام سبکی در اروپا بود که در ابتدا در هنرهای تزئینی مانند طراحی پارچه، تولید کتاب و مبلمان از دهه۱۸۸۰ آغاز گردید. سپس این سبک در زمینه‌های دیگر هنرهای تزئینی همچون گرافیک، نقاشی، طراحی داخلی، پیکرتراشی و حتی عکاسی ظهور نمود.
در معماری این سبک از اوایل دههٔ ۱۸۹۰ آغاز و عمدتاً سال ۱۹۱۰ ادامه داشت. هنر نو نام مغازه‌ای بود که طراحی داخلی آن توسط معمار بلژیکی، وان دوولد، انجام شده بود و در سال ۱۸۸۵ در پاریس گشایش یافت. در این مغازه اشیا مدرن و نو ظهور فروخته می‌شد. نام این مغازه به سبکی تعلق گرفت که به جای تقلید از گذشته، در پی ابداع احجام و فرم‌های جدید بود. سبک‌های مختلف معماری از قبیل نئوکلاسیکو رمانتیک در قرن نوزده، تقلید دقیق از گذشته را سر لوحه کار خود قرار داده بودند. ولی پیروان نهضت هنر نو برای اولین بار بینش جدیدی را در معماری اروپا پایه ریزی کردند که به جای الهام از گذشته، توجه به آینده و تکنولوژی و ابداعات جدید داشت. معماران این سبک از مصالح مدرن مانند چدن، آهن، فولاد و بتن استفاده می‌کردند، ولی ظاهر کلی وجزئیات ساختمان را با تزئینات فرم‌های طبیعی و گیاهی شکل می‌دادند. زمینه‌های فکری این سبک را می‌توان در سبک هنرها و صنایع دستی در نیمهٔ قرن نوزدهم در انگلستان یافت. لازم به یادآوری است که اگر چه سبک هنرها و صنایع دستی شعار خود را ابداع به جای تقلید از گذشته قرار داده بود، ولی بنیان گذاران این سبک تولید صنعتی را رد می‌کردند و خواهان بازگشت به معماری روستایی و محلی بودند اما در مقابل، معماران نهضت هنر نو از تولیدات صنعتی به صورت گسترده استفاده می‌کردند و معماری روستایی برای آن‌ها الگوی مناسبی نبود.
