نمایش نازک‌کاری و هنر چوب کردستان در ارگ آزادی

ژوئن 12, 2018 | قلم زنی, معرفی اثار, معرفی هنرمندان, هنر سنتی, هنرمندان | 0 comments

نمایش نازک‌کاری و هنر چوب کردستان در ارگ آزادی

هنر چوب
معرفی هنرمندان٬ هنرمندان٬ هنرمندان ایرانی٬ هنر چوب٬ هنر چوبی٬
ارگ آزادی میزبان هنر منبت و معرق دو جوان کردستانی شده است.

به گزارش ایسنا، در این نمایشگاه که از روز شنبه ۱۹ تیرماه در ساختمان شماره ۱ سازمان میراث فرهنگی،‌ صنایع دستی و گردشگری کشور (ارگ آزادی) برپا شده، آثاری از نگین احمدی – هنرمند معرق و نازک‌کاری چوب – و بهرام مسعودی – هنرمند منبت چوب – از استان کردستان را به‌نمایش گذاشته است.

نگین احمدی در توضیح حرفه و آثار خود به روابط عمومی معاونت صنایع دستی گفت: با توجه به علاقه‌ای که به صنایع دستی احجام چوبی داشتم، از سن پایین وارد این رشته شدم و در محضر اساتید بنام استان کردستان این هنر را فرا گرفتم. منبت و معرق را معمولاروی چوب گردو که با کیفیت‌ترین نوع چوب در دنیاست و نیز روی چوب‌های رنگی جنگل‌های شمال انجام می‌دهم. این کار به‌صورت کاملا دستی و سنتی بدون استفاده از ابزارآلات برقی صورت می‌گیرد. همچنین چوب را به‌دلیل این‌که ظرافت‌های خاص آن در زمان کار شما را شگفت‌زده می‌کند و دقیقا به هدف می‌رساند، انتخاب کردم.

بهرام مسعودی نیز با اشاره بر ظرافت‌های کار منبت و معرق و نیز طرح‌های ارائه‌شده روی آثار به‌نمایش گذاشته‌شده، اظهار کرد: طرح‌های اجراشده در این آثار به‌صورت کاملا ذهنی و ذوقی است و سعی می‌شود از نمونه‌های تکراری و کپی دوری شود. با توجه به این‌که زکات دانش، آموزش آن است ما در کارگاهی که در سنندج دایر کرده‌ایم، هنرجویان بسیاری را تحت آموزش قرار می‌دهیم تا هنر اصیل استان کردستان، مهد چوب جهان را زنده نگه داریم.

او همچنین گفت: ما از مسؤولان انتظار داریم هنرمندان و علاقه‌مندان را در این راه، بیش از پیش یاری کنند.

وی ادامه داد: در حال حاضر بیش از دو هزار خانواده در کردستان در این رشته فعال هستند و غالبا از این راه امرار معاش می‌کنند. امیدواریم با بازاریابی و فروش مناسب، این هنر سنتی و اصیل استان کردستان رونق یابد.

به گفته‌ی مسعودی، آثار ارائه‌شده در این نمایشگاه دارای تنوع طرح و ساخت آمیخته با طرح‌های هنری مدرن منبت و معرق چوب و البته با استفاده از خطاطی و نقاشی در ابعاد و حجم‌های مختلف است.

این هنرمند معرق‌کار ادامه داد: ما هر سال سعی داریم تکنیک‌های جدیدی را وارد کار کنیم، چون معتقدیم هنر به معنای تازگی و نوآوری است و هنرمندان همواره باید جنبه‌ی به‌روز بودن و تازگی را رعایت کنند. ضمن آن‌که با حمایت‌ها و نمایش عمومی و ایجاد زمینه‌های آشنایی بیشتر مردم با قابلیت‌های متفاوت چوب می‌توان این رشته را در جامعه بیشتر رشد داد و از فراموشی آن جلوگیری کرد.

وی سپس بیان کرد: امیدوارم نوعی هماهنگی برای ارائه تسهیلات به هنرمندان میان سازمان‌های مرتبط ایجاد شود تا هنرمندان بتوانند با دریافت تسهیلات کم‌بهره در حرفه خود بیشتر و موثرتر فعالیت کنند و با توسعه و تجهیز کارگاه‌ها و ایجاد زمینه بیشتر آموزش از فراموشی هنرهای بومی جلوگیری شود.

این هنرمند رشته منبت تاکید کرد: کردستان مهد چوب ایران و حتی جهان است، اما متاسفانه در گذشته کمتر به این هنر و هنرمندان این رشته در کردستان توجه شد که امیدواریم با تلاش مسؤولان امر این خلأ کاملا از بین برود و به توسعه بیشتر صنایع دستی بومی در استان کردستان منتهی شود.

این نمایشگاه به حمایت دفتر صادرات معاونت صنایع دستی از ۱۹ تا ۲۳ تیرماه در ساختمان شماره ۱ سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری از ساعت ۹ صبح تا ۱۶ عصر پذیرای علاقه‌مندان است.

انتهای پیام منبع وب سایت ایسنا 

به علاوه، قلم زنی ی Calligraphy نیز یکی از هنرهای بسیار زیبا و قدیمی است که در آن با استفاده از قلم و چینه، حروف و نوشته‌های زیبا و هنرمندانه رسم می‌شود. در ایران، قلم زنی بسیار مورد توجه بوده و بسیاری از هنرمندان و علاقمندان به این هنر مشغول به تمرین و تحصیل آن هستند.

از زمانهای قدیم، قلم زنی به عنوان یکی از شاخه‌های هنری و ادبیاتی در کشورهای مختلف جهان توسعه یافته است و نشان از ذوق شایسته و توجه به جزئیات دارد. دست‌خط زیبا و هنرمندانه، تاثیری شگرف بر روی کیفیت و شکل نوشتار دارد و می‌تواند دیدگاههای مختلفی را جلب کند.

در حال حاضر، با توجه به پیشرفت تکنولوژی و استفاده از روش‌های الکترونیکی در نوشتن، قلم زنی به یکی از هنرهایی تبدیل شده است که به شکلی یادگیری آنا به راحتی امکان‌پذیر است. البته، برای تسلط بر هنر قلم زنی و نوشتن با آن، نیازمند تمرین و تلاش به دور از نگرانی‌های روزمره بسیار است.

بهرام بیضایی

ژوئن 20, 2017 | بازیگران, بهرام بیضایی, فیلم, کارگردان, معرفی هنرمندان, هنرمندان | 0 comments

بهرام بیضایی

بهرام بیضایی

بهرام بیضایی (زادهٔ ۵ دی ۱۳۱۷) فیلم‌ساز، نمایشنامه‌نویس و پژوهشگر سرشناس ایرانی است. از کارهای وی می‌شود کارگردانی فیلم و نمایش،تدوین فیلم، تهیهٔ فیلم، مقاله‌نویسی، نگارش یکی دو داستان و چند شعر و بیش از چهل فیلمنامه و بیش از سی نمایشنامه و انبوهی پژوهش تاریخی منتشر شده و نشده، استادی در دانشگاه و غیر از دانشگاه و چند سالی نیز کارمندی را برشمرد. بیضایی از فیلم‌سازانِ صاحب‌سبک و معتبر سینمای ایران و از نویسندگان برجستهٔ ادبیات نوین فارسی به شمار می‌رود. برخی از نمایشنامه‌های بیضایی به انگلیسی و فرانسوی و آلمانی و عربی و زبان‌های دیگری درآمده و در آسیا و اروپا و امریکای شمالی چاپ و اجرا شده است. ده فیلم بلند و چهار فیلم کوتاه و کمابیش هفتاد کتاب ونمایش‌هایی بر صحنه‌های شهرهای مختلف ایران و گاه غیر از ایران از سال ۱۳۴۱۱ به بعد کارنامهٔ هنریِ بیضایی را تشکیل می‌دهد.

بیضایی در تهران به دنیا آمد. پدرش شاعر بود و در جوانی از آران به تهران کوچیده بود. بیضایی در مدرسه شاگرد زرنگی نبود؛ ولی گروهی از نویسندگان و هنرمندان و ادیبانِ آینده مانند داریوش آشوری و محمدعلی سپانلو و عبدالمجید ارفعی و بهرام بیضایی با یکدیگر هم‌درس بودند. بیضایی نیز نویسندگی را از همین دوران آغاز کرد و نوشته‌های ماندگاری مانند آرش را با الهام از مهدی اخوان ثالث و در واکنش به «آرش کمانگیر» سیاوش کسرایی پدید آورد. او از مدرسه می‌گریخت و در سینه کلوب فیلم تماشا می‌کرد. سپس‌تر از رشته ادبی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران کناره گرفت. ولی حاصل پژوهش‌هایش را به صورت کتاب نمایش در ایران چاپ کرد، که یگانه منبع مهمّ تاریخ نمایش ایرانی شد.  همزمان به نمایشنامه‌نویسی گرایید، آن هم با بهره گرفتن از شیوه‌های تعزیه که نیاکانش در آران برپا می‌کردند. اغلبِ نخستین نمایشنامه‌هایش – مانند پهلوان اکبر می‌میرد – با نمایش گروه هنر ملّی کامیابی یافت؛ هرچند گاه جلال آل احمد به تندی به کارش اعتراض کرد. سال ۱۳۴۴۴ با منیراعظم رامین‌فر ازدواج کرد. بیضایی در اوایل دهه ۱۳۴۰ از اعضای گروه طرفه و از هنگام تشکیل کانون نویسندگان ایران از بنیانگذارنش و به همین خاطر آماج بدگمانی ساواک بود. وی سال ۱۳۵۷ از کانون کناره گرفت. دههٔ ۱۳۵۰ را به استادی در دانشگاه تهران و نیز فیلم‌سازی گذرانید. چریکه تارا را در بخش نوعی نگاه جشنواره فیلم کن ۱۹۸۰ به نمایش درآورد. یک سال پیش‌تر، پس از چندی که نمایشی اجرا نکرده بود، مرگ یزدگرد را بر صحنه برد، که در ۱۳۶۰۰، سال اخراج دوباره‌اش این بار از کرسی استادی دانشگاه تهران، فیلم هم شد. پس از نمایش مرگ یزدگرد تا هجده سال امکان کار تئاتری نداشت، هرچند با پیگیری فراوان توانست چند فیلم بسازد. سال ۱۳۷۱ با مژده شمسایی ازدواج کرد.

از سال ۱۳۷۶۶ دوباره کار تئاتر دست داد و بیضایی به شوق نمایش از اقامت کوتاهش در استراسبورگ دست شست و تا ۱۳۸۶۶ به تفاریق توانست برای چند نمایش و فیلم و کتاب پروانه بگیرد، هرچند گاه نمایشی از صحنه پایین کشیده شد، فیلمی دچار سانسور شد یا کتابی در محاق توقیف ماند. سال ۱۳۸۹ به استادی بخش ایرانشناسی دانشگاه استنفورد به امریکا رفت و سال ۱۳۹۱ پژوهش مفصّلش دربارهٔ هزارافسان را چاپ کرد. این مهاجرت بیضایی دیرانجام‌ترین اقامتش دور از ایران بوده. او در امریکا نیز پُرکار بوده و غیر از تدریس، به نوشتن و نمایش پرداخته. بنیاد سینمای جهان نخستین فیلم بلندش را که رگبار باشد ترمیم کرده و به نمایش درآورده. سال ۲۰۱۷دانشگاه سنت اندروز به بیضایی دکتری افتخاری ادبیات داد.

بیضایی با نویسندگانی چون اکبر رادی و فیلم‌سازانی چون ناصر تقوایی و دیگران در دگرگونی نمایش و سینما در ایران نقش مهمّی داشته. در رأی‌گیری از ۵۵ منقّد سینمایی ایرانی به سال ۱۳۸۱ بیضایی با ۴۰ رأی برترین کارگردان تاریخ سینمای ایران شناخته شد.

باشو، غریبه‌ی کوچک، که همراهِ گوزن‌ها کارِ مسعود کیمیایی برترین فیلم تاریخ سینمای ایران شناخته شده، و سگ‌کشی، که پرفروش‌ترین فیلم سال ۱۳۸۰۰ ایران شد، دو تا از برجسته‌ترین فیلم‌های بیضایی است. برخی مورّخان سینما سرآغاز فیلم‌سازیِ فیلم‌سازانی از نسل بیضایی و تقوایی و کیمیایی را سرآغاز فصل جدید سینمای ایران دانسته‌اند که «موج نو» نامیده‌اند؛ و فیلم‌های دههٔ ۱۳۵۰ بیضایی مانند غریبه و مه و کلاغ را در این جریان سینمایی گنجانیده‌اند. در نمایش نیز اغلب او را مهم‌ترین نمایشنامه‌نویس تاریخ ادبیات فارسی گفته‌اند، که با نمایشنامه‌هایی مانند هشتمین سفر سندباد و ندبه و مرگ یزدگرد، و همراهِ نمایشنامه‌نویسانِ دیگری چون ساتم الغ‌زاده و علی نصیریان و غلامحسین ساعدی و اکبر رادی گونهٔ نمایشنامه را در زبان فارسی استوار کرده و به پایه‌ای جدّی‌تر رسانید و سبب شد تا روزگار زرّینِ دهه ۱۳۴۰ در نمایشنامه‌نویسی ایران به حصول پیوست.

بیضایی تنها فیلمنامه‌های خود را به فیلم درآورده و – به استثنای بانو آئویی و با وجود علاقه به نمایش کارهایی از شکسپیر و سه‌آمی موتوکیو و اکبر رادی – همواره نمایشنامه‌های خود را به نمایش درآورده است. او تهیّه‌کننده و تدوینگر و طرّاح و کارگردان بیشتر کارهای نمایشیِ خود بوده. تأثیر بیضایی را بر هنر و اندیشه در ایران بزرگ شمرده‌اند.

(بیشتر…)