درخت کاج و چوب کاج

درخت کاج

کاج (نام علمی: Pinus) نوعی درخت از دسته مخروطیان است که برگهای دائمی دارد. کاج‌ها به ترتیب در شاخه‌های دانه‌داران، بازدانگان، مخروط‌داران قرار دارند.

پولک‌های مخروط کاج همان برگ‌های کاج هستند که تغییر شکل یافتند.

ماده موجود در یاخته کاج نای‌دیس نام دارد. دانهٔ کاج دانهٔ بال‌دار است که به وسیلهٔ قسمت بال‌مانندی با باد به حرکت درآمده و تولید می‌شود.

این درخت همیشه‌سبز است؛ درخت‌های کاج برگهای سوزنی و باریکی با یک غلاف یا پوشش ضخیم و چرب بیرونی دارند. این لایه از تبخیر آب جلوگیری می‌کند. به همین علت است که برگهای این‌گونه از درختان چندین سال عمرمی کند. وقتی برگهای مزبورمی ریزند، بلافاصله برگهای تازه ای به جای آنها می‌رویند و شاخه‌های این درختان هیچگاه لخت نیستند و کاجیان را درختهای همیشه سبز می‌نامند

در ایران درخت کاج

گونه‌هایی از درختان کاج در ایران بسیار استفاده می‌شوند؛ به‌دلیل سبز بودن همیشگی شهرداری‌ها، سازمان‌ها و حتی شرکت‌ها نیز علاقه‌مند به کاشت این درخت هستند. در شهرهای بزرگ ایران بویژه تهران و شهرستان‌ها کاج در اطراف شهرها یا محل‌های دلخواه شهرداری‌ها کاشته می‌شود.

کاجیان (Pinales) نام راسته‌ای است در طبقه‌بندی علمی درختان.
طبقه‌بندی علمی
فرمانرو: گیاهان (Plantae)
دسته: مخروطیان (Pinophyta)
رده: ناژویان (Pinopsida)
راسته: کاجیان (Pinales)

زیررده‌ها

بوداکاجیان‏
خانواده کاجیان‏
سرخداریان
سروها‏
سرویان
کاجان‏
کاجیان استرالیا‏
مطبق‌کاجیان‏

سرویان
کاج برزیلی
کاج چتری
کاج چتری ژاپنی
کاج چلغوزه
کاج سوماترا
کاج قندی
کاج کره‌ای
کاج‌سانان
منبع : ویکی پدیا

رده: سرده‌های مخروطیان

د
درختان کائوری
س
سدر
سرخ‌نرادها
سرو (سرده)
ش
شبه سرو (سرده)
ک
کاج نوئل
کاج‌های شوکران
کوردایتس
ن
نراد (سرده)
نوش
رده: مخروطیان

کاج نوئل

کاج نوئل نام عمومی سرده‌ای (Picea) از درختان مخروطی همیشه سبز شامل ۳۵ گونه، متعلّق به خانوادهٔ کاج‌ها (Pinaceae) و بومی مناطق معتدل شمالی و زیرشمالگانی زمین می‌باشد. کاج‌های نوئل عموماً درختانی بزرگ هستند و در زمان رشد کامل ارتفاع آن‌ها به ۲۰ تا ۶۰ متر (۶۶ تا ۲۰۰ پا) می‌رسد. این درختان از روی شکل مخروطی و آرایش محوری متمرکز (فراهمه) برگ‌ها بر شاخه هایشان به راحتی قابل تشخیص اند. برگهای سوزنی این درختان به‌طور مجزّا، و هر یک سوار بر عضوی پایه مانند موسوم به «بالشتک» (در انگلیسی: pulvinus) با آرایشی مارپیچ به شاخه اتّصال یافته‌اند. برگهای درخت با گذشت ۴ تا ۱۰ سال فرو می‌ریزند و شاخه‌ها را با سطحی ناهموار، پوشیده از بالشتک‌ها، عریان به جا می‌گذارند (و این خود راهی آسان برای تشخیص این درختان از سایر سرده‌های کاج سانان است، زیرا در سایر سرده‌ها شاخه‌ها بعد از برگ ریزی سطحی هموار دارند).

کاج‌های نوئل منبع تغذیهٔ لارو (شفیره) گونه‌هایی از پروانه سانان و برخی انواع شته‌های زایده آفرین (در انگلیسی: gall adelgids) به حساب می‌آیند.

در کوههای غرب سوئد، دانشمندان به یک نوئل نروژی (متعلّق به همین سرده) برخورده‌اند که با نوزایی از طریق لایه گذاری (layering) عمر آن به ۹۵۵۰ سال رسیده است. این درخت «تزیکوی کهن» (Old Tjikko) نام گرفته و گفته می‌شود کهنسال‌ترین درخت زنده ایست که تا کنون شناخته شده.

منبع : ویکی پدیا