خیابان ناصریه (ناصر خسرو) سال ۱۳۰۱ شمسی

دسامبر 10, 2018 | طهران ( تهران ), ناصر خسرو | 0 comments

خیابان ناصریه (ناصر خسرو)
حوالی سال ۱۳۰۱ شمسی

خیابان ناصرخسرو یا خیابان ناصریه  یکی از تاریخی‌ترین خیابان‌های شهر تهران است. این خیابان دارای بناهای تاریخی بسیاری از جمله شمس‌العماره و دارالفنون است.

اولین داروخانه و چاپخانه تهران نیز در این خیابان بنا شد. در حال حاضر این خیابان بورس لوازم پزشکی و تجهیزات پزشکی و لوازم آرایشی و کتاب و لوازم التحریر و لوازم دوربین می‌باشد.

خیابان ناصرخسرو 

خیابان ناصرخسرو یکیاز خیابان‌های قدیمی تهران است که در گذشته بخشی از ارگ سلطنتی بوده و تاریخ ساخت آنبه سال ۱۲۸۵ برمی‌گردد. بعد از اینکه خندق جدید را حفر می‌کنند، خندق قدیمی را پر می‌کنندو این خیابان به دستور ناصرالدین‌شاه قاجار خیابان ناصریه نام‌گذاری می‌شود و بعدهانام آن به خیابان ناصرخسرو تغییر می‌یابد.

گویش تهرانی

سپتامبر 15, 2017 | تهران قدیم, طهران ( تهران ) | 0 comments

زبان مردم تهران از قدیم تا حال

زبان تهران قدیم

روستای تهران قسمتی از شهر ری بود

زبان مردم تهران در دوره اشکانیان زبان پهلوی اشکانی بود که از پارسی باستان گرفته شده بود .زبان این منطقه از قدیم زبان پاسی قدیم بود .

در زمان اشکانیان خط و زبان پهلوی رایج گردید و برای کسب تحصیل و یادگیری ادبیات بکار گرفته می شد .

اما شروع تغییر لهجه ها و گویش تهرانی :

در ری منطقه تهران و قصران و… در سده های 3 و 4 ه . ق  به روزگار علویان ؛ آل زیار ؛ آل بویه ، دیالمه راه داشتند و بدین سبب زبان تبری یا مازندرانی نیز در تهران نفوذ کرد ..

ادامه دارد …..

منابع : ویکی پدیا ، سایت تیشینه ، سایت محله همشهری

همه گویش‌‍‌های فارسی در حال تبدیل شدن به گویش تهرانی هستند .

رواج گویش تهرانی در موسیقی تاجیکستان و افغانستان

گویش قدیم تهرانی ها

لهجه تهرانی یکی از لهجه‌های زبان فارسی است که معمولاً در ایران لهجهٔ معیار شمرده و در رسانه‌های گفتاری ایرانی (به جز رسانه‌های محلی) از این لهجه استفاده می‌شود. همچنین در تدریس زبان فارسی در کشورهای غیرفارسی‌زبان نیز از این لهجه استفاده می‌گردد. لهجهٔ تهرانی به شکل کنونی از زمان قاجار به وجود آمده است و با لهجهٔ اهالی بومی تهران متفاوت است.

لهجه قدیم تهرانی هنوز هم در مناطقی مانند شمیران و دماوند وجود دارد ولی در معرض نابودی است.

تهران در تقسیمات کشوری قدیم و پیش از این که پایتخت ایران شود از ملحقات شهر تاریخی ری بوده است؛ بنابراین گویش مردم این شهر نیز از شعب گویش راجی یا رازی، همان زبانی که از زبان پهلوی منشعب و در شمال و شمال غربی و مغرب و جنوب ایران رواج داشته، بوده است. به تصریح شمس قیس رازی زبان مردم شهر ری و از جمله تهران، حد فاصل زبان دری مشرق و زبان پهلوی مغرب و جنوب ایران محسوب می‌گردیده است. امروزه از این گویش اثری بر جای نمانده است. این گویش در زبان چند نسل پیش مردم روستائیان مناطق دولاب و شمیران و کن و سولقان شنیده می‌شد.

(بیشتر…)