درباره ماشین ژیان ( سیتروئن , سیتروون )

ژانویه 31, 2016 | Citroën Dyane, ژیان, سیتروئن, فرانسه | 1 comment

مشخصات فنی جالب، بیوگرافی و تصاویر ژيان

درباره ماشین ژیان ( سیتروئن , سیتروون )

مشخصات فنی ژیان

سیتروئن ژیان (در انگلیسی: Dyane) یکی از خودروهای کوچک است که توسط سیتروئن، از سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۸۳ تولید می‌شد.

تاریخچه ماشین ژیان

این خودرو بر پایه مدل مشهور سیتروئن ۲CV بوده و ۱٫۹ میلیون دستگاه از آن تولید شده‌است. ژیان توسط فرانسوی‌ها و در مقابله با فولکس‌واگن آلمانساخته شد و هدف آن تولید خودرویی متناسب با شهرها و نیازهای خانواده و با حداقل قیمت و هزینه نگهداری بود.

تولید ژیان از دهه ۳۰ آغاز و با گذشت زمان تغییراتی در شکل ظاهری و قسمت‌های فنی آن ایجاد شد که باعث ادامه روند تولید آن و عرضه در مدل‌های گوناگون گشت.

این خودرو اولین بار در اتوشوی پاریس ۱۹۴۸ رونمایی شده و گفته می‌شود تا سال ۱۹۹۰ که در مدل‌های مختلفی که تولید کرده حدود ۵میلیون دستگاه فروش داشته‌است.

از مدل‌های آن می‌توان dyane، ۲CV، Ami، Mehari و SM و یک نسخه اِستیشِن با نام سیتروئن آکادیان را نام برد این خودرو حتی مدل ۴wd هم داشته که به اسم ۲CV Sahara تولید شده‌است. مدل موجود در ایران Dyane است که در دهه ۷۰ میلادی تولید شد.

خودروی ژیان در فرانسه با نام دو شوو (Deux Chevaux) معروف است، دو شوو در زبان فرانسوی به معنای دو اسب است که بیانگر قدرت دو اسبی این خودرو در مقیاس فرانسوی است.

محبوبیت فراوان این خودرو بیشتر به خاطر قیمت ارزان و مصرف بسیار کم بنزین آن است.

در واقع، ژیان پاسخ سیتروئن به مدل رنو ۴ بود که بعد از معرفی آن در سال ۱۹۶۱ باعث سقوط فروش مدل ۲CV شد. این اتومبیل مانند cv۲ از موتور دو سیلندری که توسط هوا خنک می‌شود بهره می‌برد. موتور این اتومبیل در ابتدا همانند cv۲ از حجم ۴۳۵ سی سی برخوردار بود اما در ادامه تولید آن حجم موتور به ۶۰۲ سی سی افزایش یافت که موجب تولید قدرت و سرعت بیشتر اتومبیل شد.

گفته می شود که در آن زمان مجموعا 5 میلیون دستگاه از مدل های مختلف ژیان در جهان تولید شده است.

حجم موتور: ۶۰۲ سی‌سی هواخنک، ۲ سیلندر و ۴ زمانه
قدرت موتور: معادل ۳۵ اسب بخار در دور موتور ۵۷۵۰
بیشترین سرعت: ۱۱۸ کیلومتر در ساعت
وزن: معادل ۵۷۰ کیلوگرم
مصرف بنزین: حدود ۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر و حدود ۳۰ لیتر سوخت را هم می‌تواند حمل کند
گیرباکس: ۴ دنده در جلو و یکی عقب
انتقال حرکت: دیفرانسیل جلو است و ترمز دستی هم بر روی چرخهای جلو قرار دارد.
سیستم تعلیق: تعلیقی که در ژیان استفاده شده‌است، نسبت به زمان خود بی نظیر است: تعلیق Suspention این خودرو بصورت دو استوانه‌است که در زیر خودرو قرار دارد، در واقع نوعی کمک فنر که در طول خودرو قرار می‌گیرد و هر کدام از میله‌ها به یکی از چرخ‌ها متصل می‌شود. ضربه گیر هم یک واحد مجزاست.
جالب است بدانید که یک مهره در آن وجود دارد که با شل و سفت کردن آن (بصورت دستی) می‌توان ارتفاع خودرو را تنظیم کرد. (به این نوع سیستم تعلیق هیدرونیوماتیک می‌گویند). بخاطر استفاده از همین سیستم تعلیق است که در موانع و دست اندازها تا این حد نرم و راحت است.

سیستم ترمز: بصورت کاسه‌ای، حتی در جلو است و عجیب این است که لنت و طبق‌های آن به جای پشت چرخ‌ها، روی پلوس‌ها و در کاپوت قرار دارد.
ماشین ژیان در ایران 
ژیان خودروی کوچکی بود که متناسب با ترددهای درون شهری و برای تامین نیاز یک خانواده کم جمعیت با حداقل قیمت و هزینه نگهداری طراحی شده بود. محبوبیت زیاد این خودرو به دلیل قیمت ارزان و مصرف بسیار کم بنزین آن بود.

تولید این خودرو در ایران از اواخر دهه ۱۳۴۰ در شرکت سهامی ایرانی تولید اتومبیل (سایپا) آغاز شد. ژیان برای سال ها در یک مدل و به صورت سواری هاچ بک تولید می شد اما پس از سال ۱۳۵۳ بر تنوع مدل ژیان های تولیدی افزوده شده و مدل وانت این خودرو با نام “ژیان مهاری” و “ژیان پیکاپ” (وانت اتاق دار) تولید شد

این خودرو به نوعی رقیب “پیکان” تولیدی در شرکت ایران خودرو بود. البته ژیان کوچک تر از پیکان بوده و به دلیل حجم موتور پایین تر، قیمت کمتری نیز نسبت به پیکان داشت. در اوایل تولید این خودروها در ایران، پیکان به قیمت حدود ۱۷ هزار تومان و ژیان به قیمت حدود ۱۲ هزار تومان به فروش می رسید.

پایین بودن حجم (قدرت) موتور ژیان موجب شده بود که این خودرو از توان لازم برای حرکت در خیابان های سربالایی برخوردار نباشد به همین دلیل خانواده هایی که از وضع مالی مناسب تری برخوردار بودند پیکان را به ژیان ترجیح می دانند به ویژه آنکه ژیان چندان مناسب تردد در جاده های بین شهری نبود.

البته یکی از ویژگی های مثبت ژیان، سیستم تعلیق منحصر به فرد این خودرو در مقایسه با تکنولوژی روز آن زمان بود. سیستم تعلیق این خودرو بصورت دو استوانه است که در زیر خودرو قرار دارد. در واقع این دو استوانه حکم نوعی کمک فنر را داشت که در طول خودرو قرار گرفته و هر کدام از استوانه ها به یکی از چرخ ها متصل می شود.

بخاطر استفاده از همین سیستم تعلیق، سواری ژیان در موانع و دست اندازها تا حد زیادی نرم و راحت بود و از تکانه های شدید خودرو در جاده های ناهموار خبری نبود. ویژگی منحصر به فردی که البته در پیکان تولیدی آن زمان وجود نداشت.

با وجود مزایای ژیان تولید این خودرو پس از سال ۱۳۵۷ به تدریج متوقف شد به گونه ای که شرکت سایپا رنو 5 را جایگزین این خودرو کرد. پس از آن نیز پراید جایگزین رنو 5 شد.

توليد ژيان از دهه 30 اغاز و با گذشت زمان تغييراتي در شکل ظاهري و قسمتهاي فني ان ايجاد شد که باعث ادامه روند توليد ان و عرضه در مدلهاي گوناگون گشت.
از مدلهاي ان ميتوان dyane ، 2CV ، Ami ، Mehari و SM را نام برد که مدل مورد بحث ما و موجود در کشورمان Dyane است که در دهه 70 ميلادي توليد شد.

مشخصات فني : حجم موتور اين ماشين 602 سي سي هواخنک ، شامل 2 سيلندر و 4 زمانه مي باشد که قدرتي معادل 35 اسب بخار در دور موتور 5750 و بيشترين سرعت 118 کيلومتر در ساعت را داراست.
· وزن آن هم معادل 570 کيلوگرم است و حدود 30 ليتر سوخت را هم ميتواند حمل کند. مصرف بنزين حدود 5 ليتر در 100 کيلومتر است.
· 4 دنده در جلو و يکي عقب
· ديفرانسيل جلو است و ترمز دستي هم بر روي چرخهاي جلو قرار دارد.اما تعليقي که در ژيان استفاده شده است، نسبت به زمان خود بی نظیر است:
تعلیق (Suspention) این خودرو بصورت دو استوانه است که در زير خودرو قرار دارد ، در واقع نوعی کمک فنر که در طول خودرو قرار ميگيرد و هر كدام از ميله ها به يكي از چرخ ها متصل ميشود. ضربه گيرهم يك واحد مجزاست.
جالب است بدانید که يک مهره در آن وجود دارد که با شل و سفت کردن آن (بصورت دستي) می توان ارتفاع خودرو را تنظيم کرد. ( به اين نوع سيستم تعليق هيدرونيوماتيک ميگویند (
بخاطر استفاده از همين سيستم تعليق است که در موانع و دست اندازها تا این حد نرم و راحت است.

ژیان داراي ترمزهايي بصورت کاسه اي ، حتي در جلو است و عجيب اين است که لنت و طبق هاي آن به جای پشت چرخها، روی پلوس ها و در کاپوت قرار دارد.

امکانات رفاهي :
· بخاري که از هوای گرم داخل موتور تغذیه می شود.
· یک هندل در جلو ماشین که در مواقعی که استارت کار نمی کند می توان با چرخاندن آن به صورت دستی موتور ماشین را روشن کرد.
· ارتفاع چراغهاي جلوی ژیان توسط پيچي که در زير داشبورد قرار دارد از داخل کابین خودرو قابل تنظیم است، مثل خودرو پژو 206
· سانروف تمام چرم که حتي قابليت جمع کردن کل سقف را دارا می باشد.

به این آگهی ژیان مال سال 1349 توجه کنید !
استارت دکمه ای که الان فقط تو اتومبیلهای لوکس وچود داره اون زمان رو ژیان وجود داشت !
جالبه که تو مقاله مجله ماشین ( شماره اخیر – شهریور 89 ) که در مورد تویوتا آوالون ( بالاترین مدل سدان لوکس تویوتا ) هست ذکر شده این سیستم استارت دکمه ای وجود نداره چون ترسیدن با گذاشتن این اپشن به محدوده تولیدات لکسوس ( که اون هم مال تویوتاست ) وارد بشه ! حالا فکرشو بکنین زیان اون زمان به محدوده لکسوسی که هنوز وجود نداشت وارد شده بوده !
مزایای فنیش رو هم که دوستان اشاره کردند تو دوره خودش شاهکار بود اما هر چی فکر کردم نتونستم بفهمم مزایای برجسته ایمنیش چی بود ! شاید همون چپ نکردنش ! یا وجود قفل فرمان که اون زمان تازگی داشت .

ژیان رو میشه جزو گروهی از خودروها قرار داد که با وجود ساده و ارزان بودن نقش بدون انکاری تو پیشرفت صنعت خودرو داشتند و همه گیر شدن استفاده روزمره از اتومبیل بین قشرهای متوسط یا پایین تر جامعه مدیون تولید بعضی مدلهاست که شاید مثل بنز و بی ام و یا برند های معروف دیگه این روزها اسمی ازشون برده نمیشه اما بی شک اگر این مدلها تو دوره خودشون تولید نمیشدند مسیر تاریخ تولید خودرو جور دیگه ای رقم می خورد …

مثل مدلهای اولیه فورد که در دوره خودش غولی بود و استفاده از اتومبیل رو تا حد زیادی همه گیر کرد …

یا در دوره های بعد فولکس بیتل یا رنو 5 که در دوره خودشون شاهکاری برا استفاده روزمره اقشار کم درآمد بودند …
ژیان خودمون رو هم باید جزو این دسته قرار بدیم . دسته ژنرال های بی ادعا و بی زرق و برق اما احترام بر انگیز که هیچوقت جلب توجه نکردند و شاید تولید کنندشون تو همون زمان تولید هم دقیقا نمیدونست که محصول با ارزشی رو داره تحویل میده!! اما بعد از عرضه به خاطر استقبال خیلی عالی مجبور شدند سالهای سال این مدلها رو از خط تولیدشون حذف نکنند .

مدل جدید ژیان ( ستروئن DS3 ) رو برای اولین بار تو برنامه top gear 2010 همین 1 ماه پیش دیدم که میگفتن به به ! این مدل جدید ستروئن عجت طرح زیبایی داره !! و از موتور پیشرفته که با خودرو “مینی” مشترکه استفاده میکنه اما کیفیت سواری بالاتری داره و اون مدل اسپرت هم که رینگهای نارنجی داره و دوستمون زحمت کشیدند عکسش رو گذاشتند فقط به تعداد محدود 1000 دستگاه تولید خواهد شد … البته اون زمان نمیدونستم ستروئن DS3 که معرفی شد همون نسل جدید ژیان خودمونه اما انصافا نسل جدیدش هم خیلی خوب در اومده و به نظرم تو رده خودروهای کوچیک واقعا طرح زیبایی داره و دوست داشتنیه .
به نظرم اگه بجای c3 & c4 این مدل جدید ژیان رو با قیمت مناسب وارد کنن خیلی بیشتر از اونها فروش می ره !

ژيان را دست كم نگيريد 40 سال پيش ماشين برادران اميدوار بوده است كه با آن كل آفريقا گشته اند. بعضي وقتها براي عبور از رودخانه آنرا دمونتاژ كرده و دو باره ميبستند
اگر بتوانيد موزه را در كاخ سعد آباد برويد بسيار جالب است ماشين ژيان دفرانسيل جلو اهدايي سيتروئن و موتورسيكلت ها هنوز آنجاست و ديدني است.
دور دنيا با موتورسيكلت انگليسي و ژيان فرانسوي
دنياي‌خودروـ چيا فوأدي: اگر به مجموعه تاريخي كاخ سعدآباد تهران رفته باشيد در كنار تمام آن ساختمان‌هاي زيبا، نام يك موزه متفاوت به چشم‌تان خورده است. موزه برادران اميدوار. نه، اشتباه نكنيد اين برادران هيچ نسبتي با خانواده پهلوي ندارند. از ايل و تبار قاجار هم نيستند. شمال شهري هم نيستند بلكه متولد خيابان ري و به قول معروف بچه‌هاي زير بازارچه سيد ابراهيم هستند.

شايد نام آنها را شنيده باشيد اما اگر هم نشنيده‌ايد زياد مقصر نيستيد چون متاسفانه زياد قدر آنها را ندانسته‌اند.
عبدالله و عيسي اميدوار كه بعدها به غرب تهران رفتند و در خيابان 30 متري ساكن شدند تا مقطع ديپلم درس خواندند. حتماً از سن و سالشان مي‌پرسيد. اين دو برادر سن و سالشان را به هيچ‌كس نمي‌گويند اما آنها در سال 1333 با دو موتورسيكلت دور دنيا را گشتند و چند سال بعد برگشتند. اما قبل از اينكه برگردند ماه‌ها و سال‌ها با قبيله‌اي وحشي و عقب مانده آمازون و آفريقا زندگي كردند. به قطب شمال رفتند و با اسكيموها رفيق شدند و از يخ‌هاي قطب ماهي گرفتند، و از همه اينها فيلم گرفتند. مثل اينكه فيلم‌هاي مستند اين دو برادر اولين فيلم‌هاي مستند از زندگي آدمخوارها و اسكيموهاست. آنها براي ارضاي حس كنجاوي‌شان به اقصي‌نقاط كره خاكي سفر كردند و كاري كردند كه هيچ كس پس از آنها نتوانسته آن را انجام دهد. كنجكاوي آنها جالب است. «مي‌خواستيم بدانيم انسان‌ها در سرزمين‌هاي دور چطوري هستند؟»
آمادگي براي استارت سفر دور دنيا
زماني كه تحصيلات اين دو برادر در مقطع ديپلم به پايان مي‌رسد، ميلي به ادامه تحصيل در آنها ديده نمي‌شود. چون آنها رشته تحصيلي دانشگاهي مورد علاقه‌شان را به دانشگاه‌هاي آن زمان ايران (يعني اواخر دهه 20 و اوايل دهه 30) نمي‌يابند. آنها در فكر سفر بودند. سفر به سرزمين‌هاي دور آنها از كودكي به سرزمين‌هاي دور مي‌انديشيدند و براي رسيدن به سفرهاي دور خود را آماده كردند. برنامه‌ريزي آنها به حدي دقيق بود كه مويي‌ لاي درزش نمي‌رفت. در سال 1330 آنها برنامه‌هايشان را براي سفر به دور دنيا آغاز كردند. سه سال برنامه‌ريزي آنها به اين صورت بود كه برادران اميدوار زبان انگليسي را به خوبي ياد گرفتند و آنقدر مسلط شده بودند كه خودشان هم باورشان نمي‌شد. عيسي اميدوار با يك دوچرخه، بله، فقط با يك دوچرخه از ایران به تركيه مي‌رود و از تركيه به سوريه مي‌رود و پس از سفر آزمايشي‌اش از عراق و مرز خسروي دوباره وارد ايران مي‌شود. جالب اينجاست كه همزمان با او عبدالله، برادر ديگر با يك دوچرخه سفر به دور ايران را آغاز مي‌كند و باز هم همزمان با عيسي وارد تهران مي‌شود. حالا نوبت مطالعه‌روي كشورهاي خاور دور است. سال 1332 آنها مطالعات خود را شروع مي‌كنند. آنها درسي را مي‌خوانند كه امتحانش كاملاً عملي است. استاد درسشان هم طبيعت و تقدير است. همه چيز آماده است الا وسيله نقليه مطمئن. آنها فكر اينجاي كار را هم كرده‌اند. برادران اميدوار براي سفر بزرگ دو موتورسيكلت از انگلستان را وارد مي‌كنند و آنها را به خوبي تجهيز مي‌كنند و آن هم با وسايل مختلف كه مايجتاج را هم شامل مي‌شود. آنها موتورسيكلتي را انتخاب كردند كه بتوانند راحت در كوره راه‌ها و مناطق جنگي رفت و آمد كنند چون موتور راحت سوار كشتي مي‌شود و هزينه حمل پاييني داشت.
حتي با وانت‌بار هم مي‌شد آن را حمل كرد. لحظه موعود فرا رسيد تا آنها در شهريور 1333 راهي ديارهاي دوردست شدند. در ابتداي سفر و قبل از اينكه آنها از زير قرآن رد شوند پدرشان در دفتر يادبود سفر و در اولين صفحه‌اش چنين مي‌نويسد: «نمي‌توانم خود را راضي كنم كه دو پسر خود را بلكه تا ابد نبينم ولي چه كنم كه تنها خوشبختي‌ام سربلندي ايران و ايراني‌ است و براي خاطر آن دو پسرم، را براي بلندكردن اين نام مي‌خواستم و مبلغ 60 هزار ريال جهت كمك هزينه و پيشرفت به هدفشان مي‌دهم و خودشان را به خدا سپرده و موفقيت آنها را از خداوند خواهانم. علي‌اكبر اميدوار و سفر اين دو برادر كه كوله‌بارهايشان را روي دو موتورسيكلت بسته بودند آغاز شد.
عبور از سرزمين ترياك
برادران اميدوار از طريق مرز افغانستان خاك ايران را ترك كردند و سفر دور دنيا را با حركت خاور دور آغاز كردند.عيسي اميدوار مي‌گويد: «در هر پاسپورت ما 90 دلار پول موجود بود. يعني 180 دلار!» به نظر شما كم نيست؟ اما اين دو برادر زرنگ‌تر از اين حرف‌ها بودند. آنها به هر شهري كه پا مي‌گذاشتند يك نمايشگاه از آثار هنري و تاريخي ايران آن هم با عكس‌هاي بزرگ و ديدني، برگزار مي‌كردند. آنها در تمام شهرهاي بزرگ اين كار را كردند و اولين شهر، كابل بود. آنها از كابل به كراچي پاكستان و از آنجا به جنوب هندوستان رفتند. سپس از گشتن شهر به شهر هندوستان به سيلان رفتند اما برپايي نمايشگاه‌ها را در دانشگاه‌ها و سفارتخانه‌ها و ملاقات با مقاومات بالاي كشوري فراموش نمي‌كردند.
آغاز علاقه به روزنامه‌‌نگاري و عكاسي
برادران اميدوار هشت ماه در جنوبي‌ترين نقطه هندوستان ماندند و اما به غير از جهانگردي كار جديدي را شروع كردند. كاري كه آن زمان درآمد فوق‌العاده‌اي داشت و شايد هم به غير از كشور ما الان هم در تمام دنيا درآمد خوبي دارد. اين بار درست حدس زديد. روزنامه‌نگاري و عكاسي.
آنها براي مجلات محلي‌ هندوستان و حتي روزنامه‌هاي كثيرالا‌نتشار عكس و مطلب و گزارش تهيه مي‌كردند و پول خوبي مي‌گرفتند به طوري كه در كمتر از يك ماه يك دوربين فيلمبرداري گران‌قيمت لايكا 35 ميليمتري خريدند كه فقط با آن مي‌شد يك فيلم با كيفيت سياه و سفيد ساخت چون هنوز اصلاً فيلم رنگي اختراع نشده بود. كار آنها آنقدر گرفته بود كه جواهر لعل نهرو نخست‌وزير وقت هندوستان و حتي رييس‌جمهور هند هم فرم يادبود برادران اميدوار را امضا كردند. اما هندوستان پايان كار نبود. آنها به سمت شرق آسيا مي‌روند و سر از نپال در مي‌آورند. برمه، لائوس و تايلند كشورهايي بودند كه برادران اميدوار از آنها عبور كردند. اما از درآمدزدايي غافل نبودند. آنها بايد خرج سفرشان را درمي‌آوردند. بر پايي نمايشگاه‌ها و اجراي برنامه‌هاي راديويي، مي‌توانست هم درآمدزا باشد و هم اينكه تجربيات سفر را به همه مفت هديه بدهد مگر نه؟
اولين فيلم مستند اميدواران
اميدواران موتورسيكلت‌هايشان را سوار كشتي كردند و به اندونزي رفتند و سپس سر از قاره پنج درآوردند. قاره عجيب و غريب استراليا كه با ديدن نام استراليا رنگ زرد به يادمان مي‌آيد و شايد مسابقه فوتبال هشت آذر سال 1376 ايران استراليا در ملبورن، برادران اميدوار حدود يك سال هم استراليا ميان یکی از قديمي‌ترين بوميان ساكن استراليا بودند ماه‌ها زندگي كردند و عیسي هم پس از گذراندن يك دوره فشرده فيلمبرداري در سيدني و خريد يك دوربين فيلمبرداري همراه به سه لنز ، اولين فيلم مستندشان را از زندگي قبایل بومی استرالیا تهيه كردند. .
آمريكا از بالا به پايين
پس از خداحافظي اميدواران ايراني آنها از قطب شمال به سمت قسمت مركزي قاره آمريكا حركت مي‌كنند. هدف آنها از سفر به قاره آمريكا اين بود كه بفهمند انسان‌هاي اوليه از چه طريقي به قاره آمريكا راه پيدا كرده‌اند. عبدالله و عيسي با دو موتورسيكلت‌شان و پس از نشست‌هاي مختلف در دانشگاه‌ها و چاپ مطالب و عكس‌ها در مجلات و روزنامه‌ها سفر خود را به سمت آمريكاي لاتين ادامه دادند. مكزيك اولين كشوري بود كه برادران وارد آن شدند. آنها يك سال درمكزيك ماندند و سپس كشورهاي كوچولوموچولوي آمريكاي لاتين را رد كردند و به پايتخت كلمبيا رسيدند. ديگر از آنجا رودخانه و آب بود و موتور جوابگو نبود. پس باز هم با يك هواپيماي يك موتوره روي آب رودخانه‌ها فرود آمدند و 13 روز روي رودخانه پوتومايو با يك قايق مسافرت كردند.
اين دو برادر سخت‌كوش حدود سه ماه خود را براي سفر به قلب آمازون آماده كردند و به جستجوي بكرترين قبايلي كه با تمدن امروزي خو نگرفته بودند، رفتند. آنها با يك قايق همراه با 500 كيلو بار به منطقه ميتو رفتند، 10 روز روي آب بودند تا به قبيله ياگوا يعني وحشي‌ترين قبيله آمازوني رسيدند.
در سال 1337 اميدواران در جنوب آمريكا و در بين قبايل مختلف بودند. وحشي‌ها عاشق برادران بودند چون عيسي و عبدالله چند باكس سيگار خوب آمريكايي با خود برده بودند و عقب افتاده‌ها عاشق سيگار بودند عيسي و عبدالله با اين آمازوني‌هاي آدمخوار به شكار هم مي‌رفتند اما سيگار نمي‌گذاشت كه خودشان هم شكار شوند. حتي اين دو برادر در مراسم عبادي آنها هم شركت مي‌كردند و با آنها غذا هم مي‌خوردند. و جالب اينجا بود كه روساي اين قبايل بهترين لباس‌هاي قبيله‌شان (جي‌بارو) را شامل پر طوطي، استخوان مار و پربال‌هاي سوسك‌هاي آفريقايي بود، به عنوان يادگاري به برادران اميدوار هديه كردند. جالب اينجاست بدانيد كه جي‌باروها حرفه‌اي‌ترين شكارچيان انسان هستند كه سر دشمنانشان را مي‌برند و آنها را نگه‌داري مي‌كنند و با استفاده از هنري كه در طي سال‌هاي درازي به دست آوردند، كله را جوشانده و كوچك مي‌كنند. يكي از كارهاي كوچك شده كه متعلق به يك زن بود به برادران اميدوار هديه شده است. ببينيد سيگار چه‌ها كه نمي‌كند. با اين همه ضرر و زياني كه دارد حداقل به درد برادران اميدوار خورد. راستي اگر شما جاي آن دو برادر بوديد شب‌ها در اين قبايل خوابتان مي‌برد؟
ژيان، بهترين برای سفر برادران امیدوار
حتما شركت سيتروئن را مي‌شناسيد. اين شركت فرانسوي در بدو ورود اين دو برادر به شهر پاريس از آنها جديدترين محصولش را به اميدواران هديه مي‌كند. يك ژيان سيتروئن كابين‌دار. اگر به سعدآباد و موزه برادران اميدوار برويد اين ژيان در يك محفظه شيشه‌اي قرار گرفته است كه تصاوير روي ژيان و نقشه‌ها و كلمات بسيار ديدني هستند. برادران اميدوار پس از آماده‌كردن تداركات سفر بعدي در اروپا با بازگشت به ايران، سفر اولشان با همان دو موتورسيكلت بريتانيايي در سال 1339 به پايان مي‌رسانند.
سفر به آفريقا
استراحت بين سفر اول و دوم برادران اميدوار فقط سه ماه است. آنها پس از آب‌بندي سيتروئنشان در خيابان‌هاي تهران موتورسيكلت‌ها را به تاريخ مي‌سپارند و با ژيانشان به سمت آفريقا راه مي‌افتند. برادران اميدوار اول به كويت مي‌روند و سپس از كويت به سمت عربستان راه مي‌افتند. و سريع در صحراي لم يزرع راهشان را ادامه می دهد . ژيان آنها در طوفان شن غرق مي‌شود و نيمي از سيتروئن در شن‌هاي متحرك فرو مي‌رود. در عرض 6 روز ذخيره آب و غذاي اميدواران به اتمام مي‌رسد و آنها در حالي كه اميد به زنده‌بودن را از دست داده بودند به صورت معجزه‌آسايي توسط يك سري اعراب بدوي كه به صورت اتفاقي از آن محل مي‌گذشتند نجات مي يابند. شترها ژيان را از زير خروارها شن بيرون مي‌كشند و شايد اگر يك روز ديرتر از آنجا عبور مي‌كردند، عيسي و عبدالله مرده بودند
البته سيتروئن از نوع متحرک جلو بود و براي مناطق شن‌زار مناسب بود اما برادران مشكل داشتند. به همين خاطر در كويت تور سيمي بلندي را تهيه كردند تا هر وقت در باتلاق شن گير كردند آن را پهن كنند و ژيان را روي سيم هل دهند تا به جلو برود. اين كار وقت زيادي مي‌گرفت و شايد روزها فرصت لازم بود تا مسافت كوتاهي طي شود. آنها به كعبه رسيدند از عربستان و مكه و مدينه و مراسم حج عمره فيلم مستند تهيه كردند. عيسي اميدوار در اين زمينه مي‌گويد: « با هزار ترس و لرز در موقعيت‌هاي مناسب از مكه و مدينه و مراسم حج عمره فيلم گرفتيم و اين سومين فيلم مستندي بود كه از كعبه تهيه شد.» آنها پس از عربستان از طريق ديار سرخ خود را به كشور سودان رساندند و مسير خود را به قسمت مركزي قاره آفريقا ادامه دادند و با ژيان قدرتمندشان وارد جنگل‌هاي سرسبز و تو در تو و پر از گوريل و ميمون و مار شدند. اما جاهايي بود كه مجبور شدند ژيان را رها كنند و با پاي پياده راه بردند. آنها باز هم به قبايل بسيار عقب افتاده رسيدند و با معجزه سيگار با آنها دوست شدند و چند ماهي هم با آنها زندگي كردند و با اجازه آنها دو فيل عظيم‌الجثه شكار كردند و عاج های دو فيل نگون بخت را به عنوان يادگاري برداشتند.
زنگ ‌باري‌هاي ايراني
برادران اميدوار همه جاي آفريقا را گشتند و حتي به جزيره زنگ بار هم رفتند و ايراني‌هايي را كشف كردند كه از قرن‌ها پيش به شرق آفريقا سفر كرده بودند. در واقع عده بسياري از شيرازي‌ها و كازروني‌ها به اين نقطه از آفريقا مهاجرت كرده بودند و در آن مناطق به شيرازي شهرت داشتند.
اميدواران ايراني تمام جاده‌هاي سخت و طاقت‌فرسا را پيمودند ،بالاخره با يك ژيان كابين‌دار سفر كردن و واردشدن به جنوب آسيا توسط دو ايراني آسيايي كاري بس بزرگ بود.
بازگشت شكوهمندانه به وطن
برادران پرافتخار اميدوار پس از گذشت 10 سال در سال 1343 به وطن بازگشتند و با استقبال با شكوه در تهران مواجه شدند. آوازه آنها علاوه بر رسانه‌هاي ايراني، رسانه‌هاي خارجي را هم در برگرفته بود.عيسي و عبدالله اميدوار فيلم‌هاي مستندشان را كه بهترين كمپاني‌هاي اروپايي و آمريكايي كار تدوين آنها را به عهده گرفته بودند در سينماهاي ايران نمايش دادند.